Szkoła oparta na wartościach płaskiej struktury społecznej, wyzwaniem dla przyszłych pokoleń

Siej ziarno światła i prawdy … w głowach ciemnych, jak noc i gleba

Na początku zastanówmy się, kim są otaczający nas ignoranci i głupcy (20) ?

Mędrcy, widzieli w głupocie przeszkodę na drodze do poznania, spełnienia moralnego, zdrowej dyskusji lub wspólnotowego życia.

Idiotyzm nie ma w sobie niczego statycznego. Charakterystyczny jest szczególny opór, z jakim idioci podchodzą do wszystkiego, co chce się zrobić, by poprawić dowolną sytuację, łącznie z ich własną.

Wiecznie starając się przeciwstawić twoim wysiłkom, spróbują zbić wszelkie argumenty niekończącymi się teoriami, zdusić życzliwość groźbami, na łagodność zareagują agresją …

Glupota lub ignorancja jak kto woli, jest jedną z głównych sił napędowych zafałszowanej historii, siłą, która pomimo swojego zaślepienia, a właściwie dzięki niemu – wygrała dużą część dawnych bojów i wygra kolejne. W skrócie trwałość tej siły, można ująć słowami: idioci są uparci …

Upartość, nie pozwala przyznać się idiocie do błędu, idąc w zaparte, w kłamstwo i obłudę oraz strach, będący częścią braku odpowiedzialności i braku poszanowania ludzkiego wychowania, zdrowia i życia …

To spostrzeżenie, dotyczy nie tylko polityków, bankierów, wojskowych, lekarzy, sędziów, czy policjantów, ale także innych fetyszystów, jakimi są – nauczyciele …

W obecnej sytuacji, trzeba sobie zadać pytanie, czy nauczyciele (2), są tylko zależnymi od systemu maskami (3), marionetkami i mordercami – nakłaniającymi dzieci, do zabójczych eksperymentów medycznych (4) oraz psychomanipulacji dystansu społecznego … ?!

Wzajemna odpowiedzialność

Właściwy rodzaj wychowania, stawia na pierwszym miejscu: wzajemność – altruizmu i odpowiedzialność za swój żywot oraz żywot naszego ziemskiego domu.

( Wychowanie, to przede wszystkim odpowiedzialność za własne życie oraz wolność i równość, które powstają na skutek zetknięcia się samostanowienia i samoograniczenia oraz wzajemności, która ową wartością nagradza innych. Więc wychowanie, nie jest teatralną grą, z której wynika gra w kurtuazję, klasę, wykształcenie, bon ton i temuż podobne zakłamane gierki, idące w kierunku okłamywania samego siebie i swego otoczenia.)

Świadomość własnego ja i zależności człowieka od natury i płaskich relacji między ludzkich, tworzy odpowiedzialne samostanowienie i samoograniczenie własnego jestestwa, ponieważ tylko wtedy, może zaistnieć w/w wzajemność, na której powstaje wartość wolności i równość.

Indywidualna wolność, oparta na prawie naturalnym (5) i prawie oporu (5), wytwarza podstawę nauki dziecka, jako świadomej swych praw – istoty ludzkiej.

Ten schemat, pozwala świadomej jednostce – współdziałać z całością natury i społeczeństwem. Wolności, nie uda się osiągnąć, poprzez pogoń za sukcesem, nazywanym dziś karierą, czy wyścigiem szczurów.

Wolność indywidualna

Wolność indywidualna (18), rodzi się wraz z samoświadomością i samopoznaniem, kiedy umysł przekracza ograniczenia, które sam stworzył, pragnąc bezpieczeństwa (6).

(Wolność indywidualna, tworzy istotę zintegrowaną | scaloną ,opierająca się na odpowiedzialności samostanowienia i samoograniczenia, z czego wynika indywidualny czas, ład, prawo, moralność i niepodległość, co tworzy indywidualny wszechświat, każdego bytu. (18))

Zadaniem rodziny, jest pomóc dziecku – odkrywać psychologiczne bariery, a nie narzucać nowe wzory postępowania i myślenia, ponieważ ideologie wpajane za pomocą przedszkoli, szkół i uniwersytetów, więżą dziecko w schematach ideologicznych, czyniących z wolnej jednostki – wyuczonego niewolnika, zdobywającego kolejne stopnie samokontroli, służącej dopasowaniu jednostki do systemu.

Twórczego myślenia – inteligencji i logiki, nie rozbudzi się przez przemoc, ocenę i kontrole, ponieważ przemoc i kontrola – uwarunkowuje ucznia, pod potrzeby całego systemu i jego władców.

Działania, przeciw wolności człowieka, sumują się – tworząc, nierozwiązywalne problemy tego świata (7). Tylko zrozumienie głębokiego sensu ludzkiego życia, daje nam możliwość prawdziwego wychowania, polegającego na przebudzeniu w dziecku auto-świadomości.

Kara i nagroda (8)

Umysł świadomej jednostki, potrafi uwolnić się od ideologii potrzeby kary i nagrody, które rodzą lęk i konformizm (9).

Jeśli rodzic lub państwo, uważają dzieci, za osobistą własność i jeśli, są one przedłużeniem naszego lub systemowego – ja, i nadzieją, na spełnienie naszych ambicji, wówczas stworzymy takie środowisko i taką strukturę społeczną, w której nie będzie miejsca na miłość, wolność i równość, lecz tylko na pogoń za egocentryczną korzyścią (fetyszem (10)).

Szkoła, osiągająca dobre wyniki w potocznym rozumieniu tego słowa, nie spełnia swego zadania, jako ośrodek wychowawczy. Wielka, wspaniale rozwijająca się instytucja, w której wychowuje się wspólnie setki dzieci z całym towarzyszącym temu widowiskiem, może co najwyżej puszczać w świat niewolników – dobrze grających swe fetyszystyczne role (10) – tworzące z ludzi – urzędników, żołnierzy, czy robotników systemowej fabryki …

( Zanim na dobre zaczniesz czytać, zaakceptuj zasady panujący w kręgu mojego domu ( 1 – oznacza link pod tekstem), lub opuść moje domostwo, strzeżone przez prawo naturalne. Jeśli korzystasz, korzystaj z całości wraz z linkami, ponieważ cytat, może być zastosowany w złej intencji. )

Istota zintegrowana | scalona i lepsze jutro

Istoty powierzchowne – fizycznie sprawne, nie są istotami zintegrowanymi | scalonymi, w których tkwi cała nasza nadzieja na lepsze jutro.

Istota zintegrowana | scalona, może dorastać tylko w domu lub małej szkole, dlatego o wiele ważniejsze dla rozwoju dziecka, są małe szkółki, niż ogromne fabryki i instytucje przerabiające dzieci w niewolników (11), wedle pewnych schematów oświatowych.

Największym problemem społeczeństwa, jest wiara i przekonanie, że należy działać na gigantyczną skale państwa i świata (21), ponieważ rządy, chcą oddziaływać za pomocą imponujących molochów na masy społeczne.

Owe masy, to ja, ty i nasze dzieci, i to my, powinniśmy odpowiadać, za kształcenie świadomych, wolnych i równych sobie istot.

Gubimy się w koncepcjach prawidłowego wychowania mas, jednak nikt, nie chce wychować w sposób świadomy tylko jednej, jedynej – jednostki – siebie, a później swego potomka.

Wzgląd na masy, to forma ucieczki, przed bezpośrednim i odpowiedzialnym działaniem – jednostki.

Świadomość edukacyjna, stanie się powszechna, jeśli zaczniemy od tego, co bezpośrednie, jeśli będziemy świadomi siebie, w stosunku do relacji z dziećmi, sąsiadami i innymi ludźmi.

Nasza aktywność w świecie, w którym żyjemy, w środowisku rodziny i przyjaciół, wywrze wówczas większy wpływ na innych ludzi. Będąc świadomymi siebie we wszystkich relacjach, zaczynamy odkrywać w sobie chaos i ograniczenia, z których obecnie nie zdajemy sobie sprawy.

Samowiedza (22)

Świadomość, umożliwi zrozumienie i uwolnienie się od problemów. Bez samowiedzy, która umożliwia przemianę wszystkich reformy edukacji, jak i innych dziedzin życia, doprowadzamy do kolejnych antagonizmów i niepowodzeń.

Tworzymy wielkie instytucje wychowawcze, zatrudniając w nich nauczycieli, którzy zamiast być czujnymi obserwatorami swoich stosunków z uczniami, uzależniają się od wielkich, teoretycznych systemów.

Zachęcamy do gromadzenia faktów i rozwijania zdolności, wzmacniamy skłonności do mechanicznego uczenia się i myślenia – zgodnego ze schematem poprawności politycznej.

Wszystko to uniemożliwia uczniowi wyrastanie na niezintegrowaną istotę ludzką. Systemy, mogę znaleźć pewne zastosowanie w rękach czujnych i uważnych wychowawców, ale nie wpływają one na rozwój intelektualny i inteligencję dziecka.

Symbole, zajmują miejsce rzeczywistości

Zadziwiające, jak wielkiego znaczenia – nabrały dla nas takie słowa, jak system, rząd lub instytucja. Symbole, zajęły miejsce rzeczywistości, a my jesteśmy zadowoleni z tego stanu rzeczy. Rzeczywistość, stwarza tyle problemów, ze tylko w ukryciu, można czuć się bezpiecznie. Podstawowych wartości, nie można zrealizować, poprzez masowe nauczanie, lecz dzięki uważnemu studiowaniu i zrozumieniu trudności, skłonności i zdolność każdego dziecka.

Ludzie, mający świadomość tych spraw, którzy szczerze pragną zrozumieć siebie i pomóc dziecku, powinni założyć taką szkołę, w której dziecko, mogłoby wyrastać na inteligentnego i zintegrowanego | scalonego człowieka.

Nie trzeba zwlekać z otwarciem takiej szkoły, aż do chwili, gdy znajdą się wystarczające środki, możesz być prawdziwym nauczycielem w domu, a jeśli działamy z przekonaniem, to pojawią się także – sprzyjające okoliczności.

Ci, którzy kochają nie tylko własne dzieci i wobec tego traktują sprawę poważnie, będą starać się, aby właściwa szkoła – powstała w ich sąsiedztwie, a nawet, w ich własnym domu … Celowość i dobra intencja (12), zawsze wspomagą pozyskiwanie środków na szczytne cele.

Oczywiście, utrzymywanie małej szkoły właściwego typu stwarza problemy finansowe, szkoła taka, może rozkwitać dzięki poświeceniu, a nie zasobnemu kontu bankowemu. Pieniądze, mogą przynieść więcej szkody, niż pożytku, jeśli brakuje miłości i zrozumienia.

Jeśli jednak szkoła, jest naprawdę wartościowa, to znajdzie się odpowiednia pomoc, jeśli kochamy dziecko, wszystko staje się możliwe. Instytucji, przypisuje się największe znaczenie symboliczne, dziecko w tym całym szalony planie, jest na dalszym planie.

Jednostka, a nie kult jednostki

Właściwy wychowawca, interesuje się jednostką, a nie liczbą posiadanych uczniów. Wychowawca taki – odkryje, że można stworzyć prawdziwą szkołę, popieraną przez niektórych rodziców. Nauczyciel, musi być jednak głęboko zainteresowany, tym, co robi, jeśli jest obojętny, to instytucja, w której działa, będzie podobna do wielu innych.

Stawianie na wolną i scaloną jednostkę, jest roztropniejsze, niżli wiara w kult jednostki, która zamiast kreować powszechną wzajemność wolności, hołduje wierze, we własną władze, nad innymi, co opiera się na poważnych problemach psychicznych.

Jeśli rodzice naprawdę kochają swoje dzieci, postarają się o odpowiednie ustawy i środki na utrzymanie małych szkół, z właściwymi wychowawcami, i nie odstraszy ich fakt, iż małe szkoły, są kosztowne i trudno im znaleźć właściwych nauczycieli.

Prawdziwa rewolucja

Należy zdać sobie sprawę, że małe szkoły, spotkają się z opozycją rządów, religii i przedsiębiorców, korzystających z ludzkiego kapitału (13), produkowanego przez edukacje lustrzaną.

Małe szkoły, mogą uchodzi za twór rewolucyjny w stosunku do szkół systemowych. Prawdziwa rewolucja, nie opiera się na przemocy, i zachodzi poprzez kultywowanie integracji i inteligencji istot ludzkich, które we własnym życiu – wprowadzają pozytywne zmiany w społeczeństwie.

Najważniejszą sprawą w tego typu szkole, jest, aby nauczyciele jednoczyli się dobrowolnie, w wyniku własnego wyboru, czy pod wpływem rozsądnej namowy.

Uwolnienie się od spraw światowych i geopolityki, jest jedyną, właściwą postawą, prawdziwego ośrodka wychowawczego.

Jeśli nauczyciele, mają sobie nawzajem pomagać, a uczniowie – rozumieć prawdziwe i autentyczne wartości, to stała, czujna świadomość, jest konieczna w ich wzajemnych stosunkach.

W rzeczywistości małej szkoły, łatwo jest zapomnieć o zewnętrznym świecie i nasilających się konfliktach, zniszczeniu i cierpieniu. Ten świat, nie jest czymś rożnym od nas, przeciwnie, jest częścią nas, gdyż myślimy, że go stworzyliśmy takim, jakim jest.

Pierwszy krok do zmian

Jeśli ma nastąpić gwałtowna zmiana w społeczeństwie, to właściwe wychowanie, jest pierwszym do tego krokiem.

Jedynie właściwe wychowanie, a nie ideologia, przywódcy i ekonomiczne przewroty, umożliwi rozwiązanie naszych problemów. Zrozumienie tego faktu, nie nastąpi dzięki intelektualnej i emocjonalnej perswazji. Jeżeli trzon grona nauczycielskiego w szkole właściwego rodzaju, jest oddany swej pracy i pełen energii, to przyciągnie to innych nauczycieli, o takiej samej postawie, a nie zainteresowani, po prostu odejdą.

Pamiętajmy, że ludzki myśli i słowa, potrafią przybierać formę słomianego zapału. Zainteresowanie zależne od jeden osoby, jest powierzchowne, niestałe, bezwartościowe i natychmiast wygaśnie, zniknie lub prowadzi do podporządkowania się cudzym kaprysom i fantazją. Kiedy nie istnieje płaska struktura, dyrektor, czy kierownik dominuje nad zespołem, a tym samym, nie zaistnieje atmosfera wolności i współpracy. Silna osobowość, może stworzyć dobrą instytucje, ale w takim miejscu – wytwarza się lęk i uległość, wówczas z reguły pozostały personel – przestaje się liczyć, taka grupa, nie działa na rzecz rozwoju indywidualnej wolności i zrozumienia.

Personel, nie powinien znajdować się pod dominacją kierownictwa, a kierownik, nie powinien brać całej odpowiedzialności. Każdy nauczyciel, powinien być odpowiedzialny za całą szkole, jeśli tylko kilka osób, jest zainteresowanych, to obojętność lub niechęć pozostałych zniweczy ich wysiłki.

Koniec autorytetu

W zespole prawdziwych wychowawców, nie pojawia się problem autorytetu. Kiedy wszyscy starają się być wolni i rozumni, wówczas, możliwa jest współpraca na każdym poziomie, ci, którzy nie zaangażują się w pełni w proces prawdziwego wychowania – brak centralnej władzy, może wydawać się, nie praktyczną – teorią.

Jeśli jednak, człowiek poświęca się kreacji prawdziwego wychowania, to nie musi być zachęcany do pracy, czy kierowany i kontrolowany. Inteligentni nauczyciele, umiejętnie wykorzystują swe zdolności, starając się zachować indywidualna wolność, a zarazem przestrzegają wartości prawa naturalnego (5) i czynią to, co niezbędne, dla dobra szkoły i uczniów.

Poważne zainteresowanie – wzmacnia zdolności, co w pełni ujawnia się w działaniu. Jeśli nie rozumie się psychicznych implikacji posłuszeństwa, to sama decyzja niepodporządkowania się władzy, doprowadzi do zamętu, zamęt taki, nie będzie spowodowany nieobecnością autorytetu, lecz brakiem głębokiego zainteresowania właściwym wychowaniem.

Jeśli nauczyciel – wykazuje prawdziwe zainteresowanie, wówczas rozważnie dostosuje się do wymagań i potrzeb szkoły. Tarcia i nieporozumienia, są nieuniknione we wszelakich stosunkach, ulegają jednak wyolbrzymieniu, gdy brakuje scalającego wszystkich – zainteresowania. W szkole właściwego typu, wszyscy nauczyciele, muszą z sobą współpracować, cały personel, powinien często się spotykać, aby omawiać różne problemy szkoły, kiedy wszyscy nauczyciele – zgodzą się na jednolity sposób działania, nie powinno być trudności, w zrealizowaniu tej decyzji.

Żaden nauczyciel, nie powinien obawiać się kierownictwa szkoły, a kierownik, nie powinien czuć się onieśmielony wobec nauczycieli.

Zaufanie

Zgoda, możliwa jest tylko wówczas, gdy istnieje odczucie prawdziwej równości między ludźmi. Jest rzeczą istotną, aby poczuć równości w szkole, gdyż prawdziwe współdziałanie, może nastąpić tylko wówczas, gdy nie okazuje się wyższości lub pogardy. Jeśli ludzie, będą sobie wzajemnie ufać, to nie pominie się żadnej trudności i żadnego problemu, rozpatrywanego w sposób otwarty, a wówczas zaufanie powróci.

Jeśli nauczyciele, nie są pewni swojego powołania i swych zainteresowań, to będą istniały pomiędzy nimi konflikty, a oni sami – roztrwonią energię na drobiazgi i sprzeczki. Każda rozmowa i dyskusja, pozwala odkryć, co jest słuszne, a kto nie ma racji. Ludzie, którzy pracują razem, dla wspólnego celu – powinni odkryć, co jest słuszne, a kto ma racje.

Ludzie, którzy pracują dla wspólnego celu, powinni zawsze omawiać trudności i nieporozumienia, gdyż pomaga to usunąć zamęt w ich myślach. Mogą, także istnieć inne czynniki powodujące tarcia pomiędzy nauczycielami – przepracowanie, osobiste problemy, czy brak zainteresowania wykonywaną pracą, z pewnością problemy te, można przedyskutować w grupie, w atmosferze, która zachęca do wymiernego współdziałania.

Oczywiście, nie dokonamy wielkich rzeczy, jeśli kilka osób robi wszystko, a reszta zachowuje się biernie, równomierny podział pracy, zapewnia wszystkim czas na odpoczynek. Przepracowana jednostka, staje się problemem dla siebie i innych. Jeśli ktoś pracuje w zbyt dużym napięciu, łatwo staje się ospały, opieszały, szczególnie w sytuacji, gdy robi coś czego nie lubi, regeneracja nie jest możliwa, przy stałej aktywności fizycznej i umysłowej.

Kwestie wolnego czasu, można rozwiązać w sposób dogodny dla całej grupy, trzeba zrozumieć, że ludziom zainteresowanym pracą, trud sam dostarcza chwil wytchnienia, zaspokojenie zainteresowania np. poprzez studiowanie, stanowi formę odprężenie, czy samotnej podróży w nieznane.

Jeśli wychowawca, ma mieć pewną ilość czasu dla siebie, to musi ponosić odpowiedzialność, za taką liczbę uczniów, z którą łatwo, może sobie poradzić. Bezpośredni stosunek, pomiędzy nauczycielem, a uczniem, nie jest możliwy, gdy nauczyciel, ma do czynienia, ze zbyt dużą ilością uczniów, stanowi to jeszcze jedną przyczynę dla której szkoła – powinna być mała.

Ważne, aby nauczyciel, miał taką grupę uczniów, by każdemu, mógł poświecić cała swą uwagę, nie można tego uczynić, gdy grupa jest zbyt duża, kary i nagrody, są wtedy formą wzmacniania dyscypliny.

Poznanie, każdego dziecka – wymaga cierpliwości, uwagi i inteligencji. Obserwacja skłonności dziecka, jego uzdolnień i temperamentu, zrozumienie jego trudności, zrozumienie cech dziedzicznych oraz wpływów rodziców, niekwalifikowanie go, zgodnie z pewnymi kategoriami, wymaga giętkiego i bystrego umysłu, nieskrępowanego żadnym systemem, czy przesądem.

Umiejetność zainteresowania i serdeczność, są niezbędne w procesie wychowania, przygotowanie wychowawców obdarzonych tymi zaletami, jest jedną z najważniejszych zadań naszych czasów.

Atmosfera indywidualnej wolności i inteligencji, powinna przeniknąć całą szkołę, w każdym momencie jej istnienia. Szczególnie, ważną role odgrywają spotkania uczniów i nauczycieli, w celu omówienia dobra szkoły – czystości, czy jakości pożywienia – cała społeczność, musi być odpowiedzialna za realizacje podjętych na spotkaniach – decyzji.

Samorząd klasowy, jest przygotowaniem do samodzierżstwa (14). Jeśli dziecko w czasie pobytu w szkole, nauczy się zastanawiać i zajmować bezstronne i niezależne stanowisko, w każdej dyskusji, dotyczącej jego codziennych problemów, to w przyszłości, będzie potrafiło rozpatrywać skutecznie i trzeźwo – większe i bardziej złożone problemy swego życia.

Szkoła, powinna zachęcać dzieci do zrozumienia trudności i odmienności innych ludzi, ich postaw i temperamentów. W przyszłości, jako dorośli ludzie, będą w stosunku do innych ludzi – rozważni i cierpliwi.

Ta sama atmosfera – wolności i inteligencji, powinna towarzyszyć nauce dzieci, jeśli dziecko, ma być osobom twórcą, a nie automatem, to nie powinno, być zachęcane do przyjmowania gotowych formuł i wniosków.

Nawet podczas studiowania nauk ścisłych, powinno rozumować się razem z nim i pomagać mu dostrzec problem całościowo i zachęcać go, do posługiwania się własnym rozsądkiem.

Jeśli nauczyciele pozbędą się lęków i chęci panowania nad innymi, to będą potrafili pomóc rozwijać się uczniowi w kierunku twórczego zrozumienia i wolności.

Jeśli jednak – żywią świadome lub nieświadome pragnienie kierowania uczniami, wtedy hamują ich rozwój.

Prowadzenie ucznia w określonym kierunku ideologicznym, wybranym przez ucznia lub narzuconym mu, ogranicza możliwość twórczego życia. Jeśli wychowawcy zależy na wolności jednostki, a nie na realizacji przyjętych założeń, to pomoże dziecku odkryć tą wolność i zachęcić go do zrozumienia swego środowiska, temperamentu, wpływu domu i wychowania religijnego.

Spytajcie się drodzy rodzice, na czym zależy nauczycielowi, uczącemu twoje dziecko ?

Jeśli miłość i wolność zagości w sercach nauczycieli, to będą starali się zrozumieć potrzeby i trudności, każdego ucznia, nie będą wówczas automatami, działającymi zgodnie z metodą indoktrynacji najmłodszego pokolenia, której sami zostali swego czasu – poddani …

Spontaniczna istoty ludzka, zawsze pozostaje wrażliwa i uważna. Właściwy rodzaj wychowania, powinien pomóc uczniowi – odkryć przedmiot, jego właściwego zainteresowania, jeśli owy przedmiot – niezostanie w porę odnaleziony, życie ucznia, zostanie zmarnowane, o czym przekona się dopiero człowiek w podeszłym już wieku, mający czas na przemyślenie swego sfrustrowanego życia.

Człowiek, robiący coś, czego nie nawidzi, czuje się sfrustrowany, chory i nieszczęśliwy – ważne jest to, aby odkryć to, co pragnie się robić, a następnie zastanowić się, jaką to ma wartość …

Na przykład: Chłopiec, może chcieć zostać żołnierzem, zanim rozpocznie służbę wojskową, trzeba pomóc mu zrozumieć, jaką wartość, będzie miał jego zawód dla całej społeczności w świecie rozdartym przez wojny i konflikty, zniszczenia i nędzę oraz nieprzemyślane działania polityków, urzędników i biznesmenów, lobbujących w rządach.

Nowy początek świata (15)

Człowiek, musi być zdolny do budowania nowego porządku społecznego, opartego na prawie naturalnym (5) oraz umiejętnym zastosowaniu prawa oporu (5), przed bestiami (16), niszczącymi wartości i własność innych ludzi.

Nowy sposób, nowy początek życia, to zbudowanie odpowiedzialnego i oświeconego społeczeństwa, żyjącego w pokoju, czego głównym atrybutem jest odpowiednie wykształcenie młodego pokolenia, które odrzuci rządy, korporacje, ideologie i zacznie dążyć, do płaskiej struktury społecznej (17).

Wychowawcy, mają szanse przyczynienia się do powstania nowego początku świata i ludzkiej przemiany.

Właściwy rodzaj wychowania, nie zależy od uchwał i nakazów rządowych i systemowych, ponieważ wychowanie, leży w naszych rękach – rodziców i nauczycieli oraz dzieci, które mogą zniszczyć system edukacyjny oraz chore nakazy, którymi zaraza się kolejne pokolenia.

Gdyby rodzicie, naprawdę dbali o swoje dzieci, zbudowaliby nowe społeczeństwo, ale większość rodziców – nie dba o swoje dzieci, ani o ich zdrowie i życie, czego doświadczamy w tej chwili …

Rodzice, nie mając czasu personalnego (18), nie mają czasu dla swoich dzieci … Mają za to czas, na robienie pieniędzy, rozrywkę, obrzędy, nabożeństwa, ale nie na to, na czym powinno polegać właściwe wychowanie, ich dzieci, to fakt, którego większość ludzi absolutnie nie dostrzega.

Zrozumienie tej kwestii, mogłoby wiązać się z koniecznością zrezygnowania z rozrywek i zabawy, na co dorośli nie mają ochoty, dlatego dzieci, posyłane są do szkół, w których nauczyciele okazują im jeszcze mniej troski, niż ich rodzice.

Dlaczego nauczyciel, ma się troszczyć o wasze dzieci, skoro jest to tylko ich praca zawodowa i sposób zarabiania pieniędzy ?!

Stworzony przez nas świat, jest tak powierzchowny, tak sztuczny i brzydki, że kiedy zagląda się za jego kurtynę (3), rozumiemy, że społeczeństwu, można pokazać tylko udekorowaną kurtynę, ufając, że wszystko, jakoś się ułoży. Jest to szaleństwo …

Niestety, większość ludzi, nie traktuje życia zbyt poważnie, chyba, że chodzi o zarabianie pieniędzy i zdobywanie władzy lub poszukiwanie seksu i przyjemności.

Nikt, nie chce zastanawiać się nad ważnymi życiowymi sprawami i dlatego, ich dzieci, kiedy już dorosną, są bezbronne, niezintegrowane, niedojrzałe i oddają odpowiedzialność za swe życie, w ręce obcych jednostek, które wykorzystują społeczną bierność i przewagę wiedzy, w celu zbudowaniu własnego raju, na bazie powszechnego piekła (19).

Wszyscy kochamy dzieci, ale czy naprawdę mamy w sercu miłość, jeśli godzimy się na istniejący porządek społeczny, jeśli nie chcemy dokonać zasadniczej zmieniły w tym destruktywnym społeczeństwie ?!

Poszukiwanie prawdy

Dopóki, będziemy poszukiwali specjalistów, którzy zajmą się wychowaniem naszych dzieci – chaos i cierpienie, będą trwać nadal.

Specjaliści, zajmujący się częścią, a nie całością sprawy i sami nie są zintegrowani. Zamiast być zajęciem zaszczytnym i odpowiedzialnym – wychowanie, jest obecnie lekceważone, a większość wychowawców, podchodzi do niego rutynowo, ponieważ nie obchodzi ich integracja i inteligencja, lecz przekazywanie zafałszowanych wiadomości, zgodnych z poprawnością polityczną.

Człowiek, który się tym zajmuje, nie jest wychowawcą. Wychowawca, nie jest przekaźnikiem informacji, ponieważ musi on wskazywać drogę do mądrości, czyli prawdy, prawda, jest o wiele ważniejsza, niż nauczyciel. Szukanie prawdy, jest jednym z celi ludzkiego życia.

Prawda, nie przynależy do żadnego kraju, wyznania i nie znajduje się w żadnych sejmach, senatach, świątyniach, kościele, czy meczecie … Jeśli społeczeństwo, nie szuka prawdy, to szybko ulega rozkładowi.

Nowe społeczeństwo

Aby stworzyć nowe społeczeństwo, każdy z nas musi być prawdziwym nauczycielem, co oznacza, ze każdy musi być jednocześnie mistrzem i uczniem. Musimy po prostu – wychować samych siebie.

Jeśli ma zaistnieć nowy płaski ład społeczny, to ludzie, uczący tylko jak zarabiać pieniądze, nie mogą pracować jako nauczyciele. Nie wolno traktować wychowania, jako sposobu zarobienia pięniędzy i zarabiania na życie, ponieważ, oznacza to wyzysk dzieci dla własnej korzyści.

W światłym społeczeństwie – nauczyciele, nie powinni się zajmować sprawami własnego bytu, ponieważ to społeczeństwo – powinno zaspokajać ich potrzeby. Prawdziwym nauczycielem, nie jest ten, który przyczynił się do powstania imponującej organizacji, która nie zajmuje się wychowaniem (lecz indoktrynacją dzieci i młodzieży), ani ten, kto jest narzędziem w rękach polityków i lobbystów.

Bogaty duchem

Prawdziwy nauczyciel, nie jest przywiązany do żadnego ideału, wyznania, czy kraju, jest wewnętrznie bogaty, dlatego, nie żąda niczego dla siebie, nie jest ambitny i nie szuka władzy w żadnej postaci, nie posługuje się nauczaniem, jako środkiem do zdobycia stanowiska lub autorytetu, i dlatego, jest wolny od przymusu wywieranego przez społeczeństwo, religie i rządy.

Tacy nauczyciele, zajmują naczelne miejsce w oświeconej cywilizacji, ponieważ prawdziwa kultura, nie opiera się na inżynierach i technikach, a już na pewno, nie na politykach, księżach i korporacjach, lecz na wychowawcach.

Wiecie, czego nauczono – większą część otaczających nad pokoleń: Darmowego seksu i płatnej miłości (23). Amoralności, w której utrata auta lub telefonu, jest gorsza niż utrata wartości. Modnych eksperymentów, podczas gdy świadomość i odpowiedzialność, są przestarzałe. Męskiej zdrady, a kobiety nie zdradzają, tylko dlatego, że boją się samotności. Kobieta, bardziej boi się ciąży, niż zakażenia AIDS. Pizza, dociera szybciej niż karetka. Oglądamy domy, samochody i ludzi, ale lekarz, nie ogląda już pacjenta. Ubranie, decyduje o wartości człowieka. Posiadanie pieniędzy, jest ważniejsze, niż posiadanie przyjaciół, rodziny i wartości moralnych …

W świecie zakłamania i iluzji, przetrwasz tylko wtedy, gdy bawisz się czyimś umysłem, a jesteś wyniszczany, gdy działasz z odruchu serca …

Bardzo łatwo jest, dostosować się do tego, co mówi ci społeczeństwo, rodzice, autorytety i fałszywi nauczyciele. Jest to bezpieczny i łatwy sposób istnienia, ale nie jest to życie, życie, to dowiedzieć się, co jest prawdą …

Prawda, przechadza się z trwogą, w cieniu, podczas gdy kłamstwo, jest witane już od rana, w pełnym blasku słońca, jest to wstydu dla całej rasy ludzkiej, która uczy tego kłamstwa – następujące po sobie pokolenia, które nie znają wzajemnej wolności, równości i świadomej odpowiedzialności, a także reguły prawa naturalnego (5), czy prawa oporu (5), które pozwala – wyzwolić się z zakłamanej narracji tego świata.

Nie trzeba będzie, nikogo wieszać i rozstrzeliwać we wrześniu, wystarczy tylko napiętnować ich działania, przed ostatecznym wydaleniem ich z kraju …

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

Zbiórka na działania prawne:

https://zrzutka.pl/8chj5g

PL27 1090 0004 7335 8000 0004 4283

https://pomagam.pl/wpz

Liga Świata | Samostanowienie i Samoograniczenie https://trueshopl.wordpress.com

1. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/05/13/jesli-wchodzisz-do-mego-domu-i-kregu-badz-swiadom-regul-i-praw-w-nich-panujacych/

2. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/09/02/nauczyciel-czciciel-hierarchicznego-porzadku/

3. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2021/04/24/czarna-magia-czyli-kto-wykorzystuje-persone-za-pomoca-negatywnego-okultyzmu/

https://tinyurl.com/jz7chnwa