Każdy z nas w taki, czy inny sposób, obchodzi dzień swych urodziny, jednak jest to błędne działanie, ponieważ większość ludzi nie zna daty swych prawdziwych odrodzin (1), a co najwyżej świętuje dzień swego fizycznego zniewolenia.
Tak, użyłem słowa - odrodzin, ponieważ rodzimy się raz tylko raz, a potem już tylko się odradzamy w formie fizycznej (niższej), bądź też w wyższej formie - duchowej.
Słowo horoskop, czyli obserwator czasu, jest zdekonstruowaną formą wyrazu horoscopum, czyli obserwator odrodzenia, ponieważ każde działanie naturalne, w tym życie - okresowo się odradza, tak jak unikalny układ archontów (2) - ciał niebieskich, co zestraja dusze, ciało i umysł człowieka z naturą i całym wszechświatem.
Każdy mądry człowiek wie, iż najpierw odradza się wyzerowana z danych dusza, aby mogło z-MAR-twychstać (3) twoje ciało, ponieważ mary, to uchybienia w procesie karmicznym (4), które trzeba naprawić w fizycznej drodze do karmy pozytywnej i ewolucji duchowej, przeobrażającej ciało fizyczne w byt ascendenyny / duchowy (19).
Słowna osoba
Ludzie, kiedy się rodzą po raz pierwszy w wielu światach (jednocześnie (21)) lub zmartwychwstają, dają sobie słowo - przyrzeczenie, naprawy swych słabości.
U zarania dziejów, każdy z nas był nazywany - Słowną Osobą, czyli osobą, która posługuje się pewną werbalną formą wyrażania myśli, dążących do obiecadła (5), czyli spójności świadomego snu (6) - myśl - słowa i działania, co dąży do prawdy oraz karmy pozytywnej.
Użyteczny niewolnik
Dekonstrukcja przekreśliła Słowną Osobę i na jej miejsce (ok.1300 - 1400 roku) wstawiła - człowieka - wyróżniającego się za pomocą ... , co przełożyło się na formę : człowieka, dobrze znanego jako xxx, gdzie xxx, oznaczało najlepiej pasujący epitet dla tej osoby. Na ten przykład : czarny kowal, ze starych łąk ...
Dopiero od 1721 roku, pojawiła się powszechna, ujednolicona forma imienia, poprzez wytworzenie dnia poświęconego danemu świętemu idolowi, co wpłynęło na powstanie imion, pochodzących od masońskich epitetów i masońskich idoli oraz mentorów (7).
Co więcej, część epitetu, była równoznaczna z wykonywanym zawodem. Imię było często kojarzone z lokalnym regionem (którego nazwa również pochodziła od imienia lokalnego najemnika), jakością wyrobu i towarzyszącego mu zawodu.
Dopiero na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku, rozpoczęto znakowanie ludzi za pomocą nazwisk firmowych i imion wychodzących od epitetu, pochodzących najczęściej od chęci zaimponowania innym, za pomocą przybierania imienia - epitetu, dobrze wspomnianej osoby, lub narzucania tego epitetu nowo narodzonej osobie, co ma miejsce, po dziś dzień (8).
Narzucanie imion szamańskich (9) najemników, którzy przyczynili się do rozwoju hierarchicznej ideologi, stworzyło roje użytecznych niewolników, upadabniających się do swoich protoplastów, mistrzów i panów. Niewolnik pana Tomasza, stawał się Tomaszowym giermkiem, Tomaszowy giermek, stawał się Tomaszem od koni, Tomasz od koni, stawał się Tomaszek Koniawskim ...
Ta forma rozrastała się, aż wreszcie w 1938 roku, dwudziestego wieku, elity uznały, iż trzeba stworzyć ogólnoświatowy imienny katalog podwładnych.
Dlaczego, dajemy dziecku standaryzowane imię tak zwanego świetego, gwiazdy, czy przodka ... a nie wyróżniamy dziecka faktem prawdy ?
Dlaczego nowo odrodzony człowiek, nie może posiadać imienia Urodzonego w księżycową noc, Księżycowego chłopaka, czy Uśmiechu poranka (10) ...
Standaryzowane imię i nazwisko, to pierwszy etap zniewolenia i wplątania dziecka w schemat konstruktu państwowego, przejmującego niewolnika od produkującej go matki w wyniku kooperacji z patriarchalnym szyldem ojca, określającym markę produktu (8/10).
Dzieje się tak, na zasadzie prawa morskiego (8), gdzie lekarz - najemnik państwa handlowego w szpitalu - porcie przeładunkowym, odbiera produkt, brendowany (patriarchalnym, rzadziej matriarchalnym) nazwiskiem (firmy) ojca, a także piętnowany fetyszem ( podziału (12) ) roli osobowej, płci, koloru skóry, grupy krwi, państwowości, wyznania i numeru seryjnego ... , jest to część, znowelizowanego prawa morskiego z 1944 roku, która z niewolnika uczyniła produkt, będący częścią ludzkiego kapitału (11).
W 1830 roku, wprowadzono prawo dziedziczenia nazwiska - epitetu, ponieważ, najważniejsza rzeczą w produkcie, jest jego jakość, która ma przechodzić z pokolenia na pokolenie, oraz oznaczać stan oraz pochodzenie klasowe danej jednostki. Dokładnie nazwane zostało to w wspomnianym wyżej 1944 roku, gdzie powstał zapis dziedziczenia nazwiska, poprzez ujęcie tej formy w następujące słowa : produkt wykonany, przez znaną firmę, podległą ideologi prawa (zwierząt).
Herby tzw. szlachty, nie mylić ze szlachetnością, wykonane są według ukrytego schematu określającego pierwotny epitet człowieka tworzącego dany ród, daną gałęź przemysłową oraz schemat ustawienia gwiazd (1, 2) w dniu jego urodzin, w postaci alegorii zwierzęcej lub zbrojnej.
Szlachta, powstała w wyniku tworzenia kastowości, która broniła kreatorów schematu żerowania człowieka na człowieku i człowieka na naturze, stąd przełożenie rzeźnika na ubój zwierzęcych i ludzkich stad (schlach), co jest i było nagradzane fetyszem tytułu, roli, czy momona, co pozwalało bezkarnie ukraść i przejąć cudzą własność, w imię zasług dla ideologii - Boga, króla i szamana.
Pamiętajmy, szlachta była wybierana spośród bezlitosnych chorych psychicznie oprawców, którzy pełnili role rytualnych rzeźników. Po każdym resecie planetarnym (13), rośliny przechodzą w stan wegetacji i przez dłuży okres do jedzenia pozostaje tylko mięso zwierząt i ludzi.
Szamani (9), określali role najemnych królów, oprawców i zniewolonego plebsu oraz wyznaczali jednostki do rytualnych ubojów i hodowli (spożywczych, rozpłodowych, rozrywkowych ... (14)).
Po okresie przymusowego głodu, ludzie dalej jedzą mięso (akceptując tabu zabijania), a rytuały dalej, są przeprowadzane, co nazywa się kontrolowaniem wielkości populacji, za pomocą wojen, medycyny, farmacji, przemysłu, technologii, nałogów, rewolucji, chorób oraz zapotrzebowaniem władzy na konkretne ilości niewolników.
Określenie prawdziwego czasu (15)
Astron, to stopień ekliptyki lub zodiaku, który pojawia się nad horyzontem w danym momencie.
Zegar Ekliptyczny
Ekliptyka (z gr. έκλειψις 'zaćmienie'), to okrąg wielki(*) na sferze niebieskiej, po którym w ciągu roku pozornie porusza się Słońce obserwowane z Ziemi.
( * Koło wielkie – największe koło, jakie można wpisać w kulę. Jego średnica jest równa średnicy kuli, a samo koło dzieli ją na dwie symetryczne połowy, zwane półkulami. )
Płaszczyzna ekliptyki zawiera w sobie orbitę Ziemi. Orbity wszystkich planet Układu Słonecznego leżą blisko tej płaszczyzny.
Wzdłuż ekliptyki usytuowane są konstelacje zodiakalne. Nachylenie płaszczyzny równika niebieskiego względem ekliptyki powoli zmienia się w czasie i aktualnie wynosi 23° 26' 14", co jest następstwem nachylenia osi Ziemi. Kąt ten oficjalnie wyznaczono w Chinach około 1100 roku p.n.e. Dokonano tego na podstawie obserwacji długości cienia rzucanego przez gnomon. Nachylenie płaszczyzny orbity Księżyca względem ekliptyki wynosi ~5°.
Ponieważ rok składa się średnio z 365,25 dni, a kąt pełny ma 360°, Słońce zdaje się przesuwać o około 1° dziennie wzdłuż linii ekliptyki. Ruch ten odbywa się z zachodu na wschód przeciwstawnie do dobowego ruchu sfery niebieskiej ze wschodu na zachód.
Ekliptyka i równik niebieski przecinają się w dwóch miejscach zwanych punktem Barana i punktem Wagi. Gdy Słońce się w nich pojawia, następuje zrównanie dnia z nocą, to znaczy noc i dzień trwają około 12 godzin w każdym punkcie na Ziemi.
Kiedy Słońce osiąga najdalej oddalony na północ od równika niebieskiego punkt, na półkuli północnej mamy do czynienia z letnim przesileniem, natomiast na półkuli południowej z przesileniem zimowym. Gdy Słońce znajdzie się w punkcie najdalej oddalonym na południe, sytuacja jest odwrotna. Pozorny ruch Słońca wzdłuż linii ekliptyki – rezultat ruchu Ziemi wokół Słońca oraz jej pochylenia osiowego – pokazany jest na poniższej animacji. Oś odciętych jest rektascensją Słońca, natomiast oś rzędnych to deklinacja.
Gdy Księżyc w pełni lub nowiu znajduje się dostatecznie blisko przecięcia jego orbity z ekliptyką (węzła orbity), na części Ziemi można zaobserwować zjawisko zaćmienia. W przypadku pełni będzie to zaćmienie Księżyca, związane z jego przejściem przez półcień lub cień Ziemi, w nowiu będzie to zaćmienie Słońca, związane z rzucaniem cienia lub półcienia Księżyca na Ziemię.
Archonty i zlodowacenia
Cykle Milankovicia, to periodyczne zmiany parametrów orbity ziemskiej, obejmujące ekscentryczność i nachylenie ekliptyki oraz precesję.
Okresy glacjałów pokrywały się z cyklem 41 tysięcy lat a obecnie 100 tysięcy lat. Opisane przez serbskiego naukowca Milutina Milankovicia są uważane za dominujący mechanizm paleoklimatyczny, gdyż łączny wpływ trzech z nich może w niektórych punktach wpłynąć na zmniejszenie nasłonecznienia o 10% od wartości średniej. Ekscentryczność, nachylenie ekliptyki i precesja orbity Ziemi zmienia się i odpowiada prawdopodobnie za cykle epok lodowcowych z okresem 100 tys. lat w czwartorzędzie.
Zlodowacenia na ziemiach polskich miały miejsce w okresach: 1200-950 tys. lat temu, 730 do 430 tys. lat temu, 300 do 170 tys. lat temu, 115 do 11,7 tys. lat temu.
Mimośród ziemskiej orbity ulega niewielkim wahaniom czterokrotnie w okresie około 400 tysięcy lat, po czym cykl powtarza się. Przy większym mimośrodzie różnice w ilości energii docierającej do Ziemi w określonych porach roku są większe. Od około miliona lat cykl ten wydaje się mieć największy wpływ na okresy zlodowaceń, przy czym interglacjały występują w czasie gdy orbita Ziemi jest bardziej eliptyczna.
Wartość kąta nachylenia osi Ziemi w stosunku do ekliptyki ulega wahaniom w okresie 41 tysięcy lat w granicach 21,8° do 24,4°, obecnie wynosi 23,44° (co oznacza, że bieguny otrzymują średnio cztery razy mniej energii niż równik) i zmniejsza się. Przy większym nachyleniu strefa międzyzwrotnikowa rozszerza się a koła podbiegunowe leżą dalej od biegunów. Przy takich warunkach kontrasty termiczne pomiędzy odpowiednimi szerokościami geograficznymi są mniejsze.
Dodatkowo oś Ziemi wykonuje cykl precesji z okresem 26 tys. lat. Jednocześnie oś eliptyczna obraca się, ale wolniej, co prowadzi do 21 tys. letniego cyklu pomiędzy sezonami i orbitą. W praktyce oznacza to, że punkty równonocy oraz przesileń przemieszczają się wzdłuż ekliptyki. Obecnie Ziemia osiąga peryhelium 3 stycznia, tuż po przesileniu zimowym, natomiast aphelium 4 lipca, po przesileniu letnim. Ma to wpływ na stosunkowo nieduże kontrasty termiczne pomiędzy zimą a latem na półkuli północnej.
Sytuacja sprzyjająca powiększaniu się lądolodu ma miejsce w przypadku, gdy Ziemia znajduje się w większej odległości od Słońca zimą przy małym nachyleniu osi obrotu do płaszczyzny ekliptyki - ciepła zima sprzyja opadom na biegunach a stosunkowo chłodne lato nie jest w stanie roztopić całości śniegu. W sytuacji odwrotnej, gdy Ziemia latem jest blisko Słońca a kąt nachylenia jej osi do ekliptyki duży - panują dogodne warunki do topnienia lodu i regresji lądolodu.
Znajomość cykli pozwala przewidywać przyszłe okresy zlodowaceń, przy założeniu, że są one za nie odpowiedzialne. Na ich podstawie można prognozować że temperatura powinna się obniżyć przez najbliższe 60 tysięcy lat o 5 °C.
Archonty wpływają także na aktywność wulkaniczną, tsunami, czy ruch płyt tektonicznych ...
666
Orbita okołosłoneczna Ziemi wyznacza w przestrzeni płaszczyznę, którą astronomowie nazywają ekliptyką. Ekliptyka ta zrzutowana na rozgwieżdżone niebo przecina 13 gwiazdozbiorów - 12 dobrze znanych gwiazdozbiorów zodiakalnych i konstelację Wężownika. W tych właśnie trzynastu gwiazdozbiorach możemy obserwować Słońce na przestrzeni całego roku.
Gdyby oś obrotu naszej planety była nachylona pod kątem 90 stopni do ekliptyki nie mielibyśmy pór roku. Na każdej szerokości geograficznej dzień trwałby zawsze tyle samo czasu, a Słońce zawsze górowało na jednej i określonej wysokości. Taka sytuacja ma na przykład miejsce na Merkurym.
Na szczęście oś obrotu Ziemi tworzy kąt ~ 66.6 stopnia z ekliptyką, dzięki czemu na naszej planecie występują zmiany pór roku spowodowane różną długością dnia.
Ze względu na nachylenie osi obrotu Ziemi do ekliptyki, tworzy ona kąt 23.5 stopnia z równikiem niebieskim. Słońce może więc znajdować się od 23.5 stopnia pod równikiem niebieskim do 23.5 stopnia nad nim. W pierwszym przypadku, na półkuli północnej, nasza dzienna gwiazda przebywa bardzo krótko nad horyzontem, a my nazywamy ten dzień przesileniem zimowym lub początkiem astronomicznej zimy. Pół roku później mamy do czynienia z drugim przypadkiem. Występuje przesilenie letnie, Słońce najdłużej przebywa nad horyzontem rozpoczynając tym samym astronomiczne lato.
Pomiędzy tymi dwiema datami, Słońce musi przejść przez równik niebieski. Punkt przecięcia ekliptyki oraz równika niebieskiego, przez który Słońce przechodzi pomiędzy zimą a latem, astronomowie nazywają punktem Barana. Nasza dzienna gwiazda znajdując się w nim rozpoczyna astronomiczną wiosnę, a dzień w tym momencie trwa dokładnie tyle samo czasu co noc. Stąd też czas ten nazywa się też momentem równonocy wiosennej.
Budowa zegara szamanów - Astrolabium
Zegar astrologiczny i astronomiczny, podzielony jest na 360 części. Zegar przedstawia Ekliptykę zrzutowaną na tle rozgwieżdżonego nieba przecinającego 13 gwiazdozbiorów.
Podstawową częścią astrolabium, jest mosiężna płyta (Moder, Macierz, Matka, Matrix) , na której wyryto linie wysokości ciała niebieskiego nad horyzontem, linie azymutu i koła godzinne. Przez środek płyty przechodził linia oznaczająca północny biegun nieba.
W innej wersji astrolabium składa się z okrągłej płyty z brązu lub cyny z ruchomą, zamocowaną w jej środku wskazówką zaopatrzoną na obu końcach w przezierniki. Po ustawieniu płyty w pozycji pionowej i po ustawieniu wskazówki na wybrane ciało niebieskie, odczytuje się kąt na podziałce widocznej na górnej ćwiartce płyty.
Na płycie podstawowej jest umocowana druga, obrotowa ażurowa płyta, zwana rete, której ostro zakończone wskaźniki określały położenia jasnych gwiazd. W rete, są umieszczone niecentrycznie ażurowe koło ekliptyki.
Astrolabium, jest wyrafinowanym precyzyjnym instrumentem. Dzięki niemu można określić datę, godzinę (kiedy niebo było czyste), pozycję gwiazd, przejście zodiaku, szerokość geograficzną na powierzchni ziemi, pływy i podstawowe pomiary ... A także schematy związane z odrodzeniem konkretnego człowieka.
Zegar ten, jest kompletnym narzędziem mistycznym prezentującym 9 sfer i określającym wejście słońca do domu konkretnego znaku zodiaku (16).
Astrolabium polega na koordynowaniu obrotu sfer niebieskich na podstawie 12 gwiazd :
1. Alkab - Iota Aurigae
Jota Aurigae (Hassaleh, ι Aur) – gwiazda w gwiazdozbiorze Woźnicy, będąca olbrzymem typu widmowego G. Znajduje się około 493 lata świetlne od Słońca.
2. Alpheta - Alpha Coronae Borealis
Alphecca (Alfa Coronae Borealis, α CrB) – najjaśniejsza gwiazda konstelacji Korony Północnej, odległa od Słońca o około 75 lat świetlnych.
3. Alramih - Arcturus
Arktur (α Boo, Alfa Boötis) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Wolarza o obserwowanej wielkości gwiazdowej −0,04m. Czwarta co do jasności gwiazda na nocnym niebie.
4. Alkaid - Eta Ursae Majoris
Alkaid (Eta Ursae Majoris, η UMa) – jedna z jaśniejszych gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy. Odległa od Słońca o około 104 lat świetlnych.
5. K.Alasad - Alpha Leonis
Regulus (Alfa Leonis, α Leo) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Lwa (wielkość gwiazdowa: +1,4m). Jest odległa od Słońca o 79 lat świetlnych i świeci 150 razy jaśniej niż Słońce. Jej wielkość absolutna to -0,57m.
6. Algomisa - Procyon
Procjon (Alfa Canis Minoris, α CMi) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Małego Psa, ósma co do jasności gwiazda nocnego nieba. Jest jedną z najbliższych gwiazd, znajduje się w odległości około 11,5 roku świetlnego od Słońca.
7. Alhabor - Sirius
Syriusz (Alfa Canis Majoris, α CMa) – najjaśniejsza i jedna z najbliższych gwiazd południowego nieba, położona w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa. Jej jasność obserwowana to −1,47 magnitudo, a odległość od Słońca jest równa 8,6 roku świetlnego.
8. Alghul - Beta Persei
Algol (Beta Persei, β Per) – gwiazda zmienna w gwiazdozbiorze Perseusza.
9. Alnath - Beta Tauri
Elnath (Beta Tauri, β Tau) – druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Byka (wielkość gwiazdowa: 1,65m), odległa od Słońca o około 134 lata świetlne.
10. Markab - Alpha Pegasi
Markab (Alfa Pegasi, α Peg) – gwiazda w gwiazdozbiorze Pegaza, oddalona od Słońca o około 133 lata świetlne.
11. Alradif - Delta Cephei
Delta Cephei (δ Cep) – gwiazda podwójna w gwiazdozbiorze Cefeusza, odległa o około 891 lat świetlnych od Słońca.
12. Alnasir - Alpha Andromedae
Alfa Andromedae (Alpheratz, α And) – najjaśniejsza gwiazda (wielkość gwiazdowa 2,06) konstelacji Andromedy, położona około 97 lat świetlnych od Ziemi.
Astrologia i Astronomia
Konieczne jest, aby odróżnić astrologię od astronomii. Dyscypliny te są podobne pod tym względem, że zarówno mierzą, jak i chronią różne ruchy i względne pozycje ciał niebieskich.
Astronomia, dokonuje tego za pomocą szczegółowych obliczeń matematycznych i astrofizycznych. Astrologia wyróżnia się jednak towarzyszącym jej przekonaniem, że te ruchy i cykle, mają realny wpływ psychologiczny i fizjologiczny na ludzi i całą naturę.
Odnosząc się do tajemniczych tradycji starożytnego świata, odnosimy się w szczególności do tych instytucji i zakonów inicjacyjnych, których podstawową funkcją było służyć jako depozytariusze zgromadzonej wiedzy fizycznej i metafizycznej danej kultury oraz rozsądnie rozpowszechniać jej owoce.
Instytucje te często odróżniały się od odpowiadających im religii obywatelskich rytuałami wtajemniczenia i przysięgami tajności, w związku z czym bardzo niewiele informacji docierało do plebsu uważanego za siłę najemną, której działania musiały być oparte na mroku niewiedzy i ignorancji względem prawdy.
Wykorzystując alegorię, bajkę i przypowieść, w połączeniu z różnymi symbolicznymi i mnemonicznymi urządzeniami, przekazywano wiedzę o podstawowych procesach, często za pośrednictwem dramatu rytualnego (22).
Podobnie jak sama cywilizacja, wiele Tajemniczych Tradycji powstało na bazie rolnictwa. Prognozy, spekulacje, obliczenia, a nawet opodatkowanie perspektyw rolnych i towarów opierały się na zrozumieniu arytmetyki, geometrii i przede wszystkim obserwacji astronomicznych.
Zachowanie zgromadzonej wiedzy praktycznej i teoretycznej tych nauk ma ogromne znaczenie; i z tego powodu ten zbiór informacji został w konsekwencji złożony na łonie lub „wiernej piersi" Tajemnic, w których przysięgi milczenia i wierności zapewniłyby utrzymanie jego integralności.
Alegoria słoneczna, przekazywana za pośrednictwem rytuałów inicjacyjnych, była wspólnym motywem wielu rolniczych tajemniczych religii starożytnego świata.
Ogólna sekwencja tych obrzędów, pomogła zilustrować kluczowe cykle sezonowe w rolnictwie i uprawie. Wtajemniczenie w tego rodzaju Tajemniczy Kult zasadniczo składało się z przykładu personifikacji słonecznej wybranego regionu, którego przejście przez dwanaście domów zodiaku w jednym rocznym obwodzie zostało dramatycznie oddane.
Chociaż praktyczne znaczenie dramatów rytualnych, które alegorowały roczny obwód słoneczny, były w dużej mierze rolnicze, zwykle istniał element mistyczny, który koncentrował się na takich pojęciach, jak nieśmiertelność i metempsychoza lub transmigracja ludzkiej duszy w inną formę po śmierci (23).
Obfite przykłady alegorycznie renderowanego obwodu słonecznego, takie jak narracja „Bohatera słonecznego" i cyklu „Umierający i wskrzeszający Bóg", mogą być dostrzegane, w większym lub mniejszym stopniu, w niezliczonych odmianach w całym świecie mitów, baśni, literatury i sztuki ...
Motyw ten można wykryć w tak różnorodnych kulturowo i czasowo narracjach, jak Dwanaście prac Herkulesa, Samsona i Delili, życie Jezusa Chrystusa, Cykl Nibelungen, Kopciuszek, samurajskie filmy Akiry Kurosawy, „Spaghetti Westernach", a nawet w Gwiezdnych Wojnach, jeśli zastosuje się odpowiednie klucze interpretacyjne.
Naród Świata
Ogólny przebieg narracji alegorii słonecznej, czy to opartej na obwodzie dobowym, czy rocznym, jest historią, na którą my, jako naród świata, byliśmy narażeni przez tysiąclecia - zwłaszcza, że jej rolniczy import jest nieodłącznym elementem samej cywilizacji.
Mitryjski Symbolizm Astrologiczny
Mitraizm, wywodzący się z perskiego zaratusztrianizmu z IV wieku pne, był inicjacyjnym systemem ocen, którego znajomość dociera do nas głównie ze względu na prestiżową pozycję religii jako preferowanego kultu Legionów Rzymskich (24).
Podobnie jak loża masońska, grota mitraiczna, czyli mitraum, znana była jako mikrokosmiczna reprezentacja wszechświata i, podobnie, istnieje wiele znaków i symboli o charakterze ogólnie astrologicznym. Na przykład na suficie Caesarea Maritima Mithraeum znaleziono ślady niebieskiej farby, o której wiadomo, że zostały użyte do odtworzenia nocnego nieba.
Struktura Mitranizmu, była reprezentowana przez siedmio-szczeblową drabinę, która również odpowiadała siedmiu Klasycznym Planetom - Słońcu, Księżycowi, Merkury, Marsowi, Wenus, Jowiszowi i Saturnowi.
Można tu również przytoczyć analogię z masońskim przyjęciem symboliki drabiny Jakuba, w kategoriach niebiańskiego wznoszenia, a także sferycznego, planetarnego modelu inicjacyjnego gnostyków (25).
Epoka Taurów
Biorąc pod uwagę precesję osiową, pierwsza Anno Lucis w masonerii, która zostanie omówiona bardziej szczegółowo poniżej, miała miejsce w pobliżu początku epoki Taurów, która rozciągała się od około 4000 do 2000 roku pne.
Mitraizm, jest obciążony obrazami Taurów, o czym świadczą liczne przykłady rzeźby i płaskorzeźby, które znaleziono w prawie każdym zachowanym Mitraeum. Sugerowano, że Tauroktonia - przedstawienie Mitry, przedstawione w niej jako personifikacja Słońca, przezwyciężenie i zabicie byka - może być symbolicznym przedstawieniem równonocy wiosennej występującej w zodiakalnym domu Byka, nawiązując w ten sposób do tego samego okresu jak w Anno Lucis.
W Tauroktoniach, po obu stronach Mitry i Byka, znajdują się wizerunki Cautes i Cautopates z pochodniami. Postacie te, ze skrzyżowanymi nogami i ubrane w wyraźnie anatolijskie stroje, zostały zinterpretowane jako przedstawienia przesilenia. W masonerii podobna interpretacja została zastosowana do diagramu Świętych - Świętego Jana w punkcie w obrębie koła, na którym przyjrzymy się bliżej poniżej.
Uważa się, że Mitraic Grade of Miles, polegał na wykonaniu alegorii Słońca przedstawionej w rytualnym dramacie, w którym wtajemniczony miał zejść do groty przez bramę Raka (reprezentującej przesilenie letnie - co jest godne uwagi jako coroczne skorelowanie z dobową „Wysoką Dwunastką" masonerii, a także z kluczową pozycją Królewskiego Łuku w Kamieniu Kapitularnym), gdzie przechodził przez sfery siedmiu planet klasycznych.
Po zejściu do tego chtonicznego królestwa Mile, po przyjęciu cech każdej sfery planetarnej, przez którą przeszedł, zostały poddane osądowi Mitry.
Kandydat, został następnie oczyszczony z cech, które zebrał podczas swego zejścia poprzez spełnianie siedmiu sakramentów i opuścił bramę Koziorożca (przesilenie zimowe lub „Niska Dwunastka" w masońskiej analogii).
Podobnie w rytuale inicjacyjnym, znanym jako „Procesja biegacza słońca" Heliodromus jest prowadzony przez Cautesa i Cautopatesa, a poprzedzony przez wtajemniczonego stopnia Milesa w rytualnym okrążeniu Mithraeum, alegorycznie przedstawiającym roczny obwód słoneczny.
Podobną alegorycznie słoneczną interpretację zastosowano również, bardzo przekonująco, do Hiramicznej tragedii w rytuale masońskim, która zostanie omówiona bardziej szczegółowo poniżej.
Hermetyczna zasada korespondencji
Hermetyzm dotyczy przede wszystkim studiowania i praktyki doktryn Hermesa Trismegistusa. Doktryny te docierają do nas poprzez zachowane fragmenty, które zostały zebrane w tak zwanym Corpus Hermeticum.
Wśród traktów tworzących ten korpus jest Tabula Smaragdina, znana również jako Szmaragdowa Tablica Hermesa. Ten znaczący element hermetyczny, powszechnie uważany za w dużej mierze alchemiczny, jest źródłem aksjomatu „to, co jest powyżej, jest podobne do tego, co jest poniżej".
Ten aksjomat, zwany czasem Hermetyczną zasadą korespondencji, został zastosowany interpretacyjnie do niebiańskiej orientacji struktur lądowych. Istnieje wiele przykładów - od budowli megalitycznych z epoki neolitu po katedry okresu średniowiecza, poprzez dzisiejsze - astronomiczne dopasowania i astrologiczne aluzje, szczególnie gdy dotyczą one równonocy wiosennej, a dokładniej zjawiska precesji osiowej.
Biorąc pod uwagę, że pokój loży masońskiej jest rozumiany jako mikrokosmiczna reprezentacja wszechświata - oprócz kilku innych niebiańskich / ziemskich zestawień dotyczących loży, takich jak kule globu i wszechświata tkwiących na dwóch filarach, znajdujących się na ganku świątyni króla Salomona - możemy skorzystać z hermetycznej zasady korespondencji, jako środka wspierania astrologicznej interpretacji symboliki masońskiej.
Stosunek wolności względem astronomii
W początkowych stopniach masonerii i towarzyszących im wykładach, podane są wyjaśnienia różnych zestawów symboli, które przede wszystkim stanowią ich interpretacje moralne i etyczne. Istnieje jednak kilka alternatywnych kluczy interpretacji, które można z dużym powodzeniem zastosować do rytuału masońskiego i symboliki, uzyskując lepszy wgląd w historię kontekstu Bractwa oraz szeroki zakres inspiracji i wpływów pochodnych.
Wśród tych alternatywnych kluczy interpretacyjnych jest astrologia. Masoneria obfituje w aluzje do różnych ciał niebieskich i zjawisk oprócz alegorycznych treści, unikalnych dla rytuału masońskiego, które można rozumieć jako reprezentujące cykle, takie jak roczne i dobowe obwody słoneczne, orbity planet, a nawet precesję osiową.
W masonerii rozróżnia się rzemiosła operacyjne i spekulacyjne. Początki muru operacyjnego można zobaczyć już w epoce neolitu. To tutaj zaczynamy widzieć najwcześniejsze przykłady budowli złożonych z wydobywanego i obrabianego kamienia. Wiele z tych wczesnych struktur zdradza niezwykle wysoki poziom biegłości geometrycznej i astronomicznej, szczególnie w kontekście przyjętego rozwoju kulturalnego tego okresu.
Kiedy staje się oczywiste zastosowanie zasad geometrycznych w architekturze, możemy zacząć prześledzić operacyjne pochodzenie masonerii; najwyraźniej dowodzi tego koncepcja i realizacja struktur megalitycznych w prehistorii.
Wiele z tych budowli było zorientowanych na wydarzenia astronomiczne, takie jak przesilenia i równonoce, służąc do dalszego ustalenia niepodważalnego faktu, że struktury te zostały wymyślone i wzniesione zgodnie z wyżej wspomnianą hermetyczną zasadą korespondencji.
Musimy następnie rozważyć fakt, że informacje te ograniczały się do klasy szamana, architekta i budowniczego, wśród których praktyki te stały się tajemnicą handlową. To, że masoni, z prawdopodobnym dodatkiem klasy kapłańskiej i hierofantów Tajemnic, byli w posiadaniu kluczy astrologicznych, które dały naukę geometrii (i związanych z nią sztuk zależnych), jest niezaprzeczalne, jeśli wziąć pod uwagę ich pracę.
W ten sposób, widzimy stopniowe rozwarstwienie klasy rzemieślników, którzy zaprojektowali i wznieśli te starożytne i astronomicznie zorientowane konstrukcje z kamienia, których wiele godnych uwagi przykładów pozostaje do dziś, co samo w sobie jest fizycznym świadectwem jakości ich wykonania.
Słowo geometria ma swoje korzenie etymologiczne w starożytnym greckim γεωμετρία (geo „ziemia" i metron „pomiar"). Fakt, że samo słowo odnosi się do pomiaru Ziemi, jest istotny dla naszego podmiotu, ponieważ jedynym sposobem, za pomocą którego można zmierzyć ziemską topografię, jest zestawienie ze sferą niebieską.
W przeciwnym razie proces „pomiaru Ziemi" byłby podobny do pomiaru linijki za pomocą tej samej linijki - zawsze osiąga się stosunek 1: 1. Mając to na uwadze, trudno jednoznacznie stwierdzić, czy nauka astronomii jest zależna od geometrii, tak jak jest wywnioskowano z Loży Masonów Fellowcraft, czy też sama geometria jest abstrakcją zaczerpniętą z obserwacji astronomicznych.
Oznaczając przesilenia, równonocy i inne zjawiska gwiezdne, ludzkość stopniowo zdobywała poczucie przestrzeni, czasu i rytmów Ziemi.
Ekstrapolując zgromadzone dane i procedury stosowane w obserwacji zdarzeń astronomicznych, był w stanie zastosować tę wiedzę do innych dziedzin, takich jak rolnictwo, nawigacja i architektura - tj. Sztuka i nauki, od których uzależniona jest hierarchiczna cywilizacja ludzka.
Orientacja Astronomiczna
Fakt, że niezliczone budowle, począwszy od epoki neolitu przez średniowiecze, aż po współczesność, zostały wymyślone i wzniesione w wyraźnym celu hermetycznego odzwierciedlenia formacji astronomicznych, jest niepodważalne.
Archeolodzy nadal znajdują struktury szeroko rozpowszechnione na powierzchni Ziemi, które zdradzają znamienne oznaki orientacji astronomicznej. Z tych rozważań możemy bezpiecznie wywnioskować, że wiele świątyń starożytnego świata było używanych zarówno do celów rytualnych, jak i obserwacyjnych, takich jak oznaczanie cykli rolniczych i określanie długości roku słonecznego.
Niektóre z wczesnych cechów kamieniarzy, takie jak Dioniziac Artificers i Roman Collegia, prawdopodobnie utrwaliły nie tylko tajemnice handlowe jednostek operacyjnych, ale także niektóre arkana, które zostałyby wpojone w kilka starożytnych Tajemniczych tradycji.
Tylko to mogło wyjaśnić nierozcieńczoną i nierozproszoną transmisję wymaganej praktycznej i teoretycznej wiedzy z geometrii i astronomii niezbędnej do budowy tego rodzaju struktur niebieskich, które znajdziemy nad sobą.
Później lombardowi kamieniarze średniowiecza, tacy jak Magistri Comacini i Maestri Campionesi, reprezentowali kontynuację tych obaw w rzemiośle operacyjnym. Ezoteryczny import osadzony w kulturze pedagogicznej tych cech jest łatwo widoczny, gdy weźmie się pod uwagę symbolikę stosowaną w takich obiektach jak Katedra Chartres we Francji i Kaplica Rosslyn w Szkocji.
Są to tylko dwie z wielu struktur na całym świecie, które noszą niezatarty ślad astronomicznej orientacji i aluzje do innych zjawisk niebieskich, poprzez przestrzenne wykorzystanie liczby i proporcji - nie wspominając o obecności licznych przykładów jawnie pogańskich obrazów.
Symbolizm słoneczny i astrologiczny
Jest bardzo ważne ukazanie znaczenia często niepozornych wniosków astrologicznych i aluzji występujących w schematycznych treściach masonerii, sztandarach, standardach, insygniach, regaliach, klejnotach, lożach, stylu rozpoznania i prawie w każdym aspekcie rytuału, do którego włączone jest ideologia państwa (26).
Anno Lucis
Anno Lucis, to po łacinie Rok Światła, jest to symboliczny systemem odmierzania czasu, charakterystycznym dla masonerii. Ta metoda datowania, często nazywana A.L., jest często stosowana w masońskich kamieniach węgielnych i dokumentacji. Anno Lucis dodaje 4000 lat do systemu datowania - Common Era i jest uproszczeniem Anno Mundi, które dodaje 4004 lata do Anno Domini, któremu przypisano akt stworzenia w tekście masoreckim.
Kiedy ta data zostanie wykorzystana jako tymczasowy punkt obserwacyjny, z którego można zbadać rytuał masoński i symbolikę, możemy zacząć zdawać sobie sprawę z wartości Anno Lucis, jako klucza interpretacyjnego.
Praktyczna wiedza o ruchu archontów - ciał niebieskich była i nadal ma ogromne znaczenie dla cywilizacji rolniczej. Rzeczywiście, często była to sprawa życia lub śmierci - a ściślej święta lub głodu.
W świetle znaczenia, jakie przypisano tym badaniom, wczesni astronomowie zaczęli katalogować różne cykle gwiazdowe i planetarne. Konieczne jest poświęcenie chwili na opracowanie podstawowej koncepcji, przy braku szczegółowej matematyki astrofizycznej, precesji osiowej, ponieważ astrologiczna interpretacja niektórych późniejszych materiałów zależy od takiego zrozumienia.
Znana również jako „precesja równonocy", precesja osiowa została po raz pierwszy rozpoznana przez astronoma z II wieku pne, Hipparcha z Rodos; istnieje jednak wiele wcześniejszych przykładów, które wskazują na znajomość tego zjawiska, które nie zostały jeszcze uzasadnione.
Precesję osiową zdefiniowano jako powolną i ciągłą zmianę orientacji ciała niebieskiego na jego osi obrotu w wyniku oddziaływania grawitacyjnego sąsiednich ciał. Z perspektywy Ziemi, pas zodiakalny wydaje się poruszać w odwrotnym kierunku podczas tego cyklu, stąd termin precesja. Jeden pełny cykl, obejmujący wszystkie dwanaście domów zodiakalnych, tj. 360 stopni, zajmuje około 25 920 lat.
Nazywa się to naprzemiennie Wielkim Rokiem Platońskim. Z powodu precesji każdy dom zodiakalny (27) gościł wiosenną równonoc ziemską. Około 2160 lat okresu równonocy wiosennej w danym domu określa się jako wiek precesyjny. Jesteśmy obecnie u progu epoki Ryb i Wodnika.
Po kolejny resecie, od epoki neolitu, widzimy początki osiedlonej cywilizacji, głównie ze względu na rozwój rolnictwa i hodowli zwierząt, ludzkość przeżywała kilka precesyjnych epok.
Zjawisko to, oprócz innych wydarzeń astronomicznych, wpłynęło na symbolikę stworzoną i gromadzoną przez każdą starożytną cywilizację, której jesteśmy świadomi. Te symboliczne aluzje, można również znaleźć w masonerii.
Naprawione znaki zodiaku
W astrologii, zarówno współczesnej, jak i starożytnej, dwanaście domów zodiaku, to podzielone na poczwórne lub trzy grupy, z których każda zawiera cztery znaki. Grupy te dzielą znaki kardynalne, stałe i zmienne.
Głównymi znakami są: Baran, Rak, Waga i Koziorożec.
Znaki stałe, to: Lew, Skorpion, Wodnik i Byk.
Zmienne znaki, to : Strzelec, Ryby, Bliźnięta i Panna.
Cztery znaki zawarte w każdej grupie równomiernie dzielą pas zodiakalny, więc ze względu na tę konfigurację, gdy równonoc wiosenna występuje w znaku kardynalnym, na przykład przesilenie letnie, równonoc jesienna i przesilenie zimowe, również wystąpią w znaku kardynalnym. To zjawisko wyrównania występuje również w stałych i zmiennych poczwórnościach.
Mając to na uwadze, gdyby nakręcić „zegar precesyjny" z powrotem do Ery Taurów, tj. Rozpoczynając od około 4000 p.n.e. i kończąc około 2000 r.p.n.e., obserwowano by równonocy i przesilenia zamieszkujące stałe znaki: Byk, Lew, Skorpion (starożytnie spleciony z orłem) i Wodnika (zwykle przedstawiany jako człowiek) (28).
Ten astrologiczny kwartet, którego najbardziej znane postacie to Cherubini w wizji Ezechiela i Cztery żywe stworzenia w wizji Jana, często był przedstawiany w religijnej sztuce wizualnej, płaskorzeźbie i statuetce.
Te cztery postacie - wół, lew, orzeł i człowiek - są przedstawione na sztandarach Royal Arch, ponieważ są one wymienione w powiązanej ceremonii dyplomowej, w której przypisuje się je plemionom judaistycznym Efraima, Judy, Dana i Reubena.
Cztery Żywe Stworzenia, lub Tetramorf, do których się czasami odnoszą, są otoczone przez dwóch androsphiniksów, które same, są symbolami przesilenia, co przekłada się na ideologie Świętego Jana.
Warto również zauważyć, że w ramach precesji zgodnej z epoką taurańską znak Lwa, zamieszkuje kluczową pozycję Królewskiego Łuku Niebios, reprezentując wystąpienie przesilenia letniego w domu Lwa, gdy Słońce jest w największej sile, co przekłada się na piękno i chwałę dnia.
Podobną, choć bardziej aktualną wersję, można znaleźć na kilku tablicach śledzenia Królewskiego Łuku w XIX i XX wieku, gdzie kardynalny znak Raka, jest reprezentowany jako zamieszkujący Kamienny Klucz Arch. Jest to oczywiście odniesienie do naszego obecnego systemu kalendarza, w którym przesilenie letnie ma miejsce w domu raka. We współczesnej kartografii, to astronomiczne wydarzenie opisuje Zwrotnik Raka.
Powtórzmy, że ma ono ogromne znaczenie masońskie, szczególnie w odniesieniu do omawianego tematu, że to wyrównanie tetramorficzne (tj. Byk, Lew, Skorpion i Wodnik, w którym występują równonocy i przesilenia) miałoby swój początek około roku 4000 pne, którym jest oczywiście masońska Anno Lucis.
Alegoryczne Filary Świątyni Króla Salomona
Mówi się, że dwa Filary Niebieskiej Loży - jeden zwieńczony kulą ziemską, a drugi niebiańską kulą - są reprezentacjami tych na werandzie Świątyni Króla Salomona. Mają bezpośredni precedens w obeliskach dynastycznego Egiptu, ponieważ otaczają portal i nie wspierają dachu. Obecność filarów lub obelisków, jako część schematu architektonicznego świątyń i innych świętych budowli, może być symboliczną aluzją do metody, za pomocą której wiele starożytnych budowli świątynnych zostało wyrównanych, a następnie „podniesionych do kwadratu".
Istnieją metody, za pomocą których cienie, dokładnie dwóch stojących biegunów, uniesionych prostopadle za pomocą linii pionowej, mogą być wykorzystane do określenia głównych kierunków na podstawie dobowego światła słonecznego, a ściślej - co dwa lata podczas przesilenia.
Ponownie przypomina nam się święty Jan, jako personifikacje przesilenia.
Loża i jej Oficerowie
Loża masońska, jest wyraźnie określany jako mikrokosmiczny model wszechświata, jest kolejnym wyraźnym dowodem na przestrzeganie przez masonerię hermetycznej zasady korespondencji. Ponadto znaczna część „prac podłogowych" oficerów loży, szczególnie akt okrążenia, jest hermetyczną imitacją widocznej ścieżki Słońca widzianej z perspektywy Ziemi.
Trzej główni oficerowie Loży - Czcigodny Mistrz oraz Starszy i Strażnik Junior - mają swoje stacje odpowiednio na Wschodzie, Zachodzie i Południu. W rytuale masońskim, mówi się, że te stacje odpowiadają dobowym wydarzeniom wschodu, południa i zachodu słońca. Te same dobowe przypisania zostały dokonane wobec hinduskiego Trimurti i trójdzielnego podziału egipskich personifikacji słonecznych.
Należy tu wspomnieć o oczywistych reprezentacjach Słońca i Księżyca na prętach i klejnotach Starszego i Młodszego Diakona.
Odniesienia do tych opraw są również zawarte w Rytuale masońskim, co do ich sytuacji w Trzech Mniejszych Światłach Loży (29). Co więcej, Słońce i Księżyc są wszechobecne w tablicach nawigacyjnych, fartuchach i innych formach regali ze wszystkich epok i masonerii.
Templum, sierpień i podłużny kwadrat
Łaciński templum, jest etymologicznym korzeniem angielskiego słowa świątynia. Użycie tego słowa odnosiło się konkretnie do miejsca przeznaczonego na wróżbę, starożytną formę wróżenia opartą na obserwacji nieba (ex caelo) i ptaków (ex avibus) na określonym obszarze oraz interpretacji ich pozycji i zachowania w nich.
Templum, wyrażano zwykle jako podwójny lub podłużny kwadrat, tj. Prostokąt z dwoma przeciwległymi bokami, które są dokładnie dwa razy dłuższe niż dwa pozostałe boki. W tym sensie templum można opisać dokładniej jako prostokątną pustkę niż jako przedmiot, ponieważ był on mniej sam w sobie niż zestawem parametrów określających „świątynię" na nocnym niebie. Pamiętacie mój artykuł o boisku do piłki nożnej (30).
Po raz kolejny dowiadujemy się, że świątynia naziemna jest w rzeczywistości hermetyczną reprezentacją jej niebiańskiego odpowiednika.
Mozaika i Płonąca gwiazda
Mozaiki i kafelki na podłodze starożytnych świątyń, służyły jako wyszukane zegary słoneczne. Starożytni architekci wykorzystali efekty światła słonecznego w swoich projektach nie tylko do umieszczenia gmachu w przestrzeni, ale także do podkreślenia jego symbolicznego znaczenia.
Trajektoria światła słonecznego była kierowana przez portale budynku pod określonymi kątami w zależności od pory roku, w oparciu o różne cykle astronomiczne, oświetlając w ten sposób pewien obszar wewnątrz świątyni i tym samym zaznaczając czasowo istotne wydarzenia, takie jak równonocy i przesilenia. Jest to rozwinięcie tego samego założenia, według którego świątynia jest „podniesiona do kwadratu", tj. Poprzez wykorzystanie dwóch filarów oznaczających przesilenie, jak omówiono powyżej.
Właściwie zorientowana świątynia służyłaby zatem jako rodzaj chronometru rocznego lub sezonowego. To architektonicznie celowe zjawisko można zaobserwować w wielu strukturach na całym świecie.
Płonąca Gwiazda, pięcioramienna gwiazda w kręgu, jest często przedstawiana na środku chodnika utkanego w szachownicę. Symbol ten reprezentuje Słońce, Syriusza i Wenus. Interpretacja Słońca jest oczywista, jeśli chodzi o masońskie znaczenie Słońca jako „chwały i piękna dnia ", a teoria Płonącej Gwiazdy, jako reprezentacji Syriusza zapewnia nam znacznie bardziej symboliczną substancję dla naszej kontemplacji.
Syriusz, który w rzeczywistości jest układem podwójnym złożonym z gwiazd Syriusz A i Syriusz B, jest najjaśniejszą gwiazdą na niebie, oprócz Słońca. Gwiazda ta znajduje się w gwiazdozbiorze Canis Major, stąd nazwa „Gwiazda Psa" (nazwa, z której pochodzi zwrot „psie dni lata" lub łacina umiera caniculares, oznaczając heliacalne powstanie i otoczenie Syriusza. w miesiącach letnich w tym regionie).
Syriusz, lub Sothis, jak gwiazda, znana była w hellenistycznym Egipcie. Syriusz był szczególnie istotny dla kultur agrarnych Doliny Nilu ze względu na coroczny obowiązek głoszenia nadchodzącej powodzi, która ostatecznie opadnie i pozostawi żyzne brzegi rzeki z mułem. W świetle obserwacyjnego znaczenia tej gwiazdy, w rolnictwie, Syriusz zajmował ważne miejsce w symbolice regionu.
Relację Płonącej Gwiazdy do Wenus (znanej również jako Starożytna Gwiazda Poranna i / lub Wieczorna) najlepiej obrazuje fakt, że jest ona reprezentowana w formie pentagramu. To znaczenie wynika przede wszystkim z faktu, że Wenus śledzi pięciopłatkową rozetę po zakończeniu okresu synodalnego, który wynosi 583,9211 dni - czas potrzebny planecie na przywrócenie pierwotnie obserwowanej pozycji względem Słońca, patrząc z perspektywy Ziemi - tym samym nawiązując do pentagramu.
Diagram punktu w okręgu
Diagram punktu w okręgu, oznacza począwszy od stosunkowo przyziemnej perspektywy praktycznej geometrii, przez archeo-astronomię i spiralizację, aż po najbardziej skomplikowane interpretacje metafizyczne. Schemat ten składa się z punktu pośrodku koła, otoczonego dwiema równoległymi, pionowymi liniami - jedna reprezentuje Świętego Jana Chrzciciela, a druga, Świętego Jana Ewangelisty - często wyróżnianymi odpowiednio literami B i E.
Astronomiczna interpretacja tego glifu zakłada, że okrąg z punktem w środku jest symbolem słonecznym, jak można się było spodziewać, oraz że dwie pionowe linie to zwrotniki Raka i Koziorożca, które oznaczają punkty solstitialne. Przykładem budowli reprezentującej ten diagram były wieże WTC (20).
Albert Pike argumentował przeciwko tej interpretacji na tej podstawie, że linie równoległe są pionowe, a nie poziome, jak można by się spodziewać, zgodnie z powszechnym północno-centrycznym poglądem współczesnej kartografii.
Jednakże, jeśli weźmie się pod uwagę, że Wschód był wybitną orientacją kierunkową (rozważenie samego słowa ORIENTACJA - której rdzenne pojęcie zdradza to pojęcie) starożytnego świata, wówczas diagram Point Within A Circle byłby właściwie wiernym przedstawieniem zjawiska solstitialnego.
Narzędzie operacyjne
Narzędzia operacyjne, są wykorzystywane do realizacji abstrakcji geometrycznych w przestrzeni trójwymiarowej i od tysiącleci, są niezbędne w architekturze i budownictwie.
W szczególności narzędzia te mają analogiczne, przestrzenne odpowiedniki w dyscyplinach nawigacji i astronomii. Współrzędne kartezjańskie (x, y i z) można rozpoznać we wszystkich naukach zależnych geometria i z tego powodu stosowane instrumenty mają podobne zastosowanie w odniesieniu do relacji przestrzennych i współrzędnych, takich jak góra i dół, od lewej do prawej oraz do przodu i do tyłu.
Biorąc pod uwagę tę zależność, analogiczna relacja między pionem, kwadratem i poziomem masonerii, a astrolabium, poprzeczką T i ćwiartką starożytnej astronomii staje się jasna. Chociaż przedmioty ich pomiaru i obserwacji różnią się, techniczne możliwości zastosowania tych instrumentów są identyczne.
Legenda trzeciego stopnia, czyli alegoria słoneczna
Legenda trzeciego stopnia, znana również jako tragedia Hiramiczna, jest centralnym rytuałem alegorycznym w masonerii i stanowi zwieńczenie ceremonii trzeciego stopnia, która jest rytuałem inicjacyjnym Mistrza Masona (17).
Legenda wykorzystuje postacie i otoczenie ze starotestamentowej narracji o budynku Świątyni Króla Salomona w rytualnym dramacie mającym na celu wpajanie uczuć moralnych i etycznych, takich jak integralność osobista i lojalność braterska. Jednak, podobnie jak w przypadku każdej alegorii, bajki lub przypowieści, istnieją różne alternatywne możliwości interpretacji.
W zależności od tego, jakie klucze interpretacyjne stosujemy, możemy odkryć wiele ukrytych motywów - niektóre nieświadomie zdeponowane przez autora lub autorów, jak ma to miejsce w wielu opowieściach pochodzących z mitologii światowej, a niektóre ukryte pod względem projektu. Ale zanim wyjaśnimy astrologiczną interpretację tej alegorii, musimy najpierw zapoznać się z narracją, jaka istnieje w jej obecnie praktykowanej formie.
Narracja, rozgrywa się w okolicach Świątyni Króla Salomona, tuż przed jej ukończeniem. Naczelnym architektem świątyni, jest wielki mistrz Hiram Abiff, syn wdowy z plemienia Naphtali w Izraelu. Obowiązkiem wielkiego mistrza, było udawanie się do Sanctum Sanctorum świątyni w południe, aby składać adoracje Bogu i rysować projekty dla robotników. Bez jego wiedzy trzej robotnicy - kandydaci, weszli w spisek, mający na celu wyłudzenie tajemnic Mistrza Masońskiego od Hirama Abiffa, aby mogli otrzymać pensję Mistrza i móc swobodnie podróżować.
O 13-tej, Hiram Abiff próbował przejść, przez południową bramę świątyni, gdzie zaczepił go Jubela, jeden z trzech kandydatów na mistrza, który domagała się wydania tajemnic. Hiram Abiff trzykrotnie odrzucił prośbę, w wyniku czego, został uderzony w gardło 24 calowym wskaźnikiem.
Następnie próbował opuścić Świątynię przez zachodnią bramę, gdzie zaczepił go Jubelo, który również trzykrotnie domagał się wyjawienia tajemnic i odmówiono mu, więc uderzył Hirama Abiffa w klatkę piersiową tuż nad sercem - kwadratem. Śmiertelnie ranny Hiram Abiff próbował następnie wyjść wschodnią bramą, gdzie spotkał się z Jubelumem, który trzykrotnie domagał się wyjawienia tajemnic, gdy odmówiono mu uderzył Wielkiego Mistrza w głowę młotem nastawczym, zabijając go na miejscu.
Trzej Ruffianie, jak są odtąd znani, chowają ciało w Świątyni i zgadzają się zebrać je na miejsce pochówku o północy.
Tego wieczoru niosą ciało od wschodniej do zachodniej bramy, aby pogrzebać ciało na świątynnym wzgórzu wśród odpadów ze świątyni. Hiram spoczął w grobie wykopanym sześć stóp z wschodu na zachód, sześć stóp z północy na południe i o głębokości sześciu stóp.
Jako marker, jeśli będą musieli powrócić na miejsce pochówku, umieszczają płytki wkopaną gałązkę akacji na szczycie grobu. Opracowują plan ucieczki, przez port morski Joppa, ale kapitan okrętu odmawia i prosi ich o dostarczenie mu - pieczęci króla Salomona, uprawniającej do podróżowania.
Tymczasem robotnicy w Świątyni są zdezorientowani. Rano nie znaleźli żadnych nowych planów, apartamenty Hirama są puste i brakuje trzech robotników - Jubeli, Jubelo i Jubelum.
Pojawia się dwunastu mistrzów, ubranych w fartuchy i rękawice, błagających króla o wybaczenie. Otóż mistrzowie, wraz z Trzema Łotrami, byli zaangażowani w spisek mający na celu wyłudzenie tajemnic Wielkiego Mistrza, ale porzucili swe plany, zanim zostały one wprowadzone w życie. Dwunastu mistrzom nakazano w czterech grupach po trzy osoby, przeszukać cztery strony świata, aby odnaleźć i doprowadzić - trzech zbirów, przed oblicze sprawiedliwości.
Mówi się im, że jeśli im się nie uda, zostaną skazani na śmierć. Podczas poszukiwań, mistrzowie podróżowali kursem na Zachód i nawiązali kontakt z żebrakiem w pobliżu portu w Joppie, który informuje ich, że widział trzech pracowników ze Świątyni, szukających statku, który wywiozłyby ich z kraju.
11 mistrzów postanawia sprowadzić króla, podczas gdy 12 mistrz, postanawia odpocząć i zastanowić się nad swoją sytuacją. Chwyta się gałązki akacji aby wstać, ale ta zbyt łatwo wychodzi z ziemi i pozostaje mu w dłoni. W pobliskiej jaskini mistrzowie odnajdują Jubela, Jubelo i Jubelum, którzy zostają straceni. Można by powiedzieć - ale Jubel, prawda ?!
Wraz z mistrzem zginęło sekretne słowo mistrza, a ciało Hirama uległo częściowemu rozkładowi po 15 dniach spędzonych pod ziemią.
Król Salomon i Wielki Mistrz, zastępca dowódcy przy budowie Świątyni, prowadzą procesję do grobu Hiram King of Tire, gdzie zamierzają podnieść jego ciało, aby to, mogło zostać złożone w grobie w Świątynnym - Sanctum Sanctorum.
Jednak z powodu rozkładu, podczas próby podniesienia ciała Wielkiego Mistrza z grobu za pomocą uchwytu Ucznia, skóra ześlizgnęła się z ciała Hirama, próbował następnie podnieść ciało, chwytem mistrza, ale ciało oderwało się od kości. Król Salomon, po krótkiej refleksji i kontemplacji, postanowił zastosować silny uścisk Wielkiego Mistrza lub Łapy Lwa, dzięki której ciało zostało podniesione.
Różne klucze interpretacji, nie prowadzą do zasad moralnych i etycznych, ale do mniej rzucających się w oczy alegorii solarnych (17).
Alegoria Solarna
Gdy weźmiemy pod uwagę narracyjny ciąg Hiramicznej tragedii, wobec widocznego przejścia Słońca przez dwanaście domów zodiaku widzianych z perspektywy Ziemi, zaczyna się wyłaniać słoneczna i astrologiczna natura tej alegorii, która stanowi jeszcze jedną aluzje do
Hermetycznych zasad korespondencji.
W tym przypadku, osiąga się to poprzez narysowanie równoległości między mikrokosmosem i makrokosmosem.
Aby zastosować astrologiczny klucz interpretacyjny do tragedii Hiramicznej, musimy najpierw zacząć od zorientowania się, tymczasowo, na Anno Lucis, tj. 4000 pne.
W tym wyrównaniu astrologicznym odnajdziemy równonocy i przesilenia zamieszkane przez ustalone znaki zodiaku: Byk, Lew, Skorpion i Wodnik, kolejno, zaczynając od Byka w równonocy wiosennej, tj. Erze Byka.
Z punktu widzenia tej precesyjnej konfiguracji Taurów obserwujemy przesilenie letnie (20 lub 21 czerwca), które ma miejsce w Lwie. Jest rzeczą godną uwagi, że w tym rejonie (24 czerwca - patrz 24 calowy wskaźnik powyżej) odbywa się również Święto Świętego Jana Chrzciciela, które jest uroczystością solistyczną.
Tutaj znajdujemy Słońce w najwyższym punkcie na niebie - „chwale piękno dnia" lub zworniku Łuku Królewskiego. To w tej pozycji, oglądamy „Dwunastu" w Sanctum Sanctorum. Tu rozpoczyna się alegoria Tragedii Hiramicznej, a po zakończeniu jednej rocznej rewolucji -- kończy się.
Gdy Słońce przechodzi z Domu Lwa do Domu Panny, odnotowujemy fakt, że Pannę przypisuje się plemieniu Naftalego w Mazzaroth z Hioba.
Również w Domu Panny, znajdujemy snop pszenicy, który jest niesiony przez dziewicę, ta personifikacja konstelacji Panny, jest przepustką masona do stopnia mistrzowskiego, co jest odbiciem Misteriów Eleusiniańskich, w czasie których mówiono, że wtajemniczeni „doświadczyli kłosów zboża w ciszy".
W alegorii masońskiej Hiram Abiff, jest określany jako syn wdowy. Podobnie egipska personifikacja słoneczna Horusa była także synem wdowy, ponieważ śmierć jego ojca Ozyrysa z rąk Seta pozostawiła wdowę - Izydę (18). Izyda była również związana z konstelacją Panny.
Gdy Słońce osiąga równonoc jesienną, zostaje zaczepione przez Skorpiona, skorpiona - zdrajcę i oprawcę - który zadaje pierwszy cios sile Słońca.
Strzelec i Koziorożec, podążaj kolejno. Zwróć uwagę, że Jowisz jest planetarnym władcą Strzelca, a że Thor, dzierżący młot (patrz wyżej młot), jest odpowiednio bóstwem Jowiszowym w panteonie nordyckim, którego znaczenie wynika z użycia w ustawieniach alegorii młota nastawczego.
W tym momencie Słońce zostaje skutecznie „uśmiercone", a jego ciało spoczywa wśród świątynnych śmieci, tj. w rozpadającej się roślinności i sezonowych pozostałościach po letnich i jesiennych zbiorach.
Trzy miesiące jesienne kończą swoją część cyklu rocznego podczas przesilenia zimowego, które w alegorii reprezentuje „Niską Dwunastkę".
Słońce, które zawsze wydaje się podróżować na kursie zachodnim w swoim cyklu dobowym, jest następnie symbolicznie pochowane w grobie, który znajduje się sześć stóp na wschód i zachód, sześć stóp na północ i południe i sześć stóp głęboki (w rytuale).
Ze względu na specyfikę wymiaru grobu w alegorii prawdopodobne jest, że mają one znaczenie symboliczne. Jedną z interpretacji jest to, że mogą być aluzją do materialności.
Ten sześcian 6’X6’X6’ , jest trafnym symbolem istotności z dwóch powodów; po pierwsze, że rozwinięty sześcian jest krzyżem, a krzyż jest powszechnie kojarzony z ideą materialności, a po drugie, że atom węgla, jest materialną podstawą wszystkich żywych istot, składa się on z sześciu protonów, sześciu neutronów i sześciu elektronów.
Kolejne alegoria dotyczy jaźni, będącej formą sześcianu, ukrytego wewnątrz heksamgramu reprezentującego jedność szyszynki oraz żeńskiej i męskiej części mózgu (31).
Ciało Hirama Abiffa jest ukryte przez piętnaście dni, co może mieć ten sam symboliczny znaczenie, co piętnaście fragmentów rozczłonkowanego ciała Ozyrysa, którego Isis szukała w egipskiej tajemnicy rolniczej.
Obie alegorie celują w 14.25 dni zanikającego Księżyca, ponieważ jest to połowa jego fazy, wynoszącej 29,5 dnia. Księży traci większość swego ciała, jakby był rozczłonkowany.
Gałązka akacji, jest umieszczana w miejscu tymczasowego pochówku mistrza masońskiego. Nawiązuje to, do nadziei na regenerację, urzeczywistnionej przez równonoc wiosenną, zbieżną z pojawienie się pierwszych wiosennych liści, oraz do późniejszej ekstrapolacji tej symbolicznej koncepcji odnoszącej się do nieśmiertelności ludzkiej duszy.
W tym sensie, gałązka akacji, ma podobną treść symboliczną jak choinka (32); która jest najbardziej rozpoznawalnym symbolem zimowego przesilenia.
Warto również zauważyć, że Święto Świętego Jana Ewangelisty, ma miejsce 27 grudnia w okolicach przesilenia zimowego i innych świąt z okazji tego wydarzenia, takich jak Saturnalia, Święto Bożego Narodzenia i Boże Narodzenie (33).
Trzej Ruffianie, to przedstawiciele jesiennych miesięcy, próbujący uciec zachodnim kursem, gdy odmawia się im wypłynięcia z portu Joppa. Ta sytuacja, w interpretacji astrologicznej, reprezentuje dramat, symbolizujący przejście Słońca przez dom Ryb w środku zimy.
Tymczasem w Świątyni - panuje zamieszanie, przeszukane są wszystkie możliwe komnaty, analogicznie do poszukiwań Ozyrysa, przez Izydę, a trzech opryszków nie ma.
Ostatnie litery ich imion to : Jubel-A, Jubel-O i Jubel-UM, tworzą słowo zbliżone do hinduskiego AUM lub OM.
Słowo AUM, zostało również powiązane z Trimurti, Brahmą, Wisznu i Śiwą, którzy są również określani jako stwórca, obrońca i niszczyciel, i często są wspólnie uznawani za trójstronną personifikację Słońca (34).
Dwunastu mistrzów, którzy przyznali się do udziału w konspiracji, a następnie skruszonych wysłano w czterech, trzy osobowych grupach w czterech głównych kierunkach.
Astrologicznie, tych dwunastu mistrzów, reprezentuje dwanaście miesięcy kalendarzowych, albo dwanaście domów zodiakalnych, i są one podzielone na astrologiczne tryptyki, które przypisują trzy domy zodiakalne, każdemu z klasycznych elementów : ognia, powietrza, wody i ziemi (35).
Trzech z dwunastu mistrzów, alegorycznie reprezentuje zimowe miesiące, idą na zachód, gdzie spotykają wędrowca, będącego uosobieniem Wodnika, następnie spotykają marynarza, będącego alegorią Ryb (sukcesja zodiakalna).
Mistrzowie ubrani w rękawiczki i fartuchu, są aluzją zimowego przejęcia od koziorożca do baran, ponieważ rękawiczki masonów, są często wykonane z koziej skóry, a fartuchy z owczej skóry.
Wierzchołek wzgórza, tak jak i gałązka akacji, symbolizuje równonoc wiosenną i pojawienie się wiosny. Mistrz słyszy głosy trzech zbirów z jaskini, która jest częstym elementem wiosennego stadium wielu alegorii słonecznych, takich jak alegoria Kryszny, Mitry i Jezusa Chrystusa ...
Jezus, jest tymczasowo pochowany w jaskini - po ukrzyżowaniu na skraju wzgórza - Golgoty i powstaje ze swych mar w Wielkanoc, która jest świętem wiosennym.
To, że istnieje Trzech Zbirów i Trzech mistrzów, odpowiadających, odpowiednio, ćwiartkom jesiennym i zimowym, jest szczególnie istotne, ponieważ każda pora roku stanowi „czwartą część koła", który jest kwadratem.
Podobnie, trzy wiosenne miesiące, odpowiadają chwytom użytym do „podniesienia" Słońca. Uścisk Wprowadzonego Ucznia, symbolizują Bliźnięta, bliźniacy, reprezentowani przez dwa Filary Świątyni Króla Salomona.
Chwyt mistrza, reprezentowany jest przez Raka, kraba, którego „kręty" lub zygzakowaty styl chodzenia zyskuje na znaczeniu w odniesieniu do graficznej lokalizacji wykładu towarzyszącego temu stopniowi: kręte schody.
Dalej, oczywiście, jest uścisk Wielkiego Mistrza, który jest odpowiednio reprezentowany przez Lwa i dom Lwa, w którym przesilenie letnie ma miejsce w Anno Lucis w precesyjnym wieku Taurów.
Używając sztandaru Królewskiego Łuku jako klucza, dowiadujemy się również, że Lew jest związany z plemieniem Judy, jak wspomniano w rytuale. W ten sposób, Słońce zostaje „podniesione" z „martwego poziomu, do żywej prostopadłej" i przywrócone do swojej poprzedniej pozycji w Królewskim Łuku Niebios, Sanctum Sanctorum w Górze Dwunastej, tj. Podczas przesilenia letniego.
Światem rządzi 13 głównych i 300 rodzin pomocniczych, które przetrwały różne planetarne resety na Atlantydzie (Antarktyda), czy w podziemnym warze Shangri-La, Agartha ... , większość członków tajnych bractw, partii, religijnych wydmuszek, to użyteczne marionetki, pragnące fetyszy w postaci władzy nad innymi ludźmi, które ignorują prawdę, zagrożenia i zawiłe alegorie ...
Większość z członków tajnych bractw, nie przekroczyło pierwszego i drugiego kręgu wtajemniczenia, dla was, udało mi się zdobyć komplet dziewięciu kluczy, łamiących i otwierających wszystkie drzwi (stopnie) alegorii.
Mason 33 stopnia, potrafi odnaleźć klucze do rozszyfrowania i otwarcia trzech alegorycznych drzwi, członek zamknięty kręgu i iluminat, potrafi odnaleźć klucze do rozszyfrowania i otwarcia sześciu alegorycznych drzwi, podczas gdy twórca manipulacji posiada komplet dziewięciu kluczy, które nie będą już dla nikogo tajemnicą.
Szanowni państwo zegar plebsu, jest zegarem w którym ludzki kapitał, wykonuje zlecone im działania niezgodne z czasem, ładem, prawem, moralnością, niepodległością, a także myślą i słowem personalnym, podczas gdy personalny czas mistrzów, dostosowany jest do jedności człowieka ze wszechświatem, reprezentowanym za pomocą archontów / ciał niebieskich, wpływających na nature oraz ciało, umysł i dusze człowieka.
Jeśli bestia egoizmu, pragnie żerować na naturze i innych jednostkach, musi przejąć cechy panujących nad ludzkimi ciałami, umysłami i duszami - archontów (36), ciał niebieskich, za pomocą ideologii politycznych i religijnych, które dzielą oraz manipulują ludzkimi emocjami, wychodzącymi ze sfery strachu, pożądania, niepohamowanego łaknienia i pragnienia posiadania fetyszy ...
Poznając reguły astronomii i astrologii, stajecie panami waszego czasu, ładu, prawa, moralności, niepodległości i dobrobytu, którego przyczyną jest samostanowienie i samoograniczenie, tworzące równość i wolność wszystkich jednostek.
Liga Świata (XX lat - trudu i działania)
Dydymus
Akademia Filozoficzna Dydymusa
https://pomagam.pl/wdd
https://trueshopl.wordpress.com
Samostanowienie i Samoograniczenie
https://zrzutka.pl/anzajh (wsparcie zakupu sprzętu komputerowego)
P.s
Kolejny cały ebook trafia do waszych rąk. Prawda podawana w takich ilościach - budzi gniew szamanów oraz ich najemników, którzy cenzurują prawdę, dla własnego dobra. Wojna wolnych ludzi z ideologią żerowania, jest coraz bliższa ...
1. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2017/06/27/kim-ja-jestem/
2. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/08/30/archonci-i-wizualizacja-wplywu-na-byt-ludzki-za-pomoca-trzeciej-sily/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/02/25/swiadomy-sen-i-spojrzenie-na-nasz-dom/
3. https://wojciechdydymski-cytaty.blogspot.com/2018/05/symbolizm-jezyk-tajemnic-i-senne-mary.html
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/06/21/szamanska-wladza-nad-ludem-czyli-przekroczenie-idei-personalnosci/
4. https://dydymuscytaty.wordpress.com/2018/08/09/kim-jest-dziecko/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/06/29/ignorancja-nie-oznacza-niewinnosci-czyli-dlaczego-zabijanie/
https://wojciechdydymskicytaty.wordpress.com/2019/04/12/karma-rzeczywista-i-swiadomy-sen-oswieconych/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2017/09/04/smierc-nie-istnieje/
5. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/07/24/obiecadlo-i-logika/
https://wojciechdydymus.wordpress.com/2019/08/28/obiecadlo-i-runy/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/09/07/przelamanie-ograniczen-jezykowych-za-pomoca-obiecadla-i-dekonstrukcji-symboli/
6. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/08/10/swiadomy-sen/
https://dydymuscytaty.wordpress.com/2018/03/14/kreacja-rezydentna-i-uniwersalna-duszy-i-wiedzy/
7. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/06/21/masonska-idea-mentora/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/08/16/orator-krasomowca/
8. https://swiatowaliga.blogspot.com/2016/07/prawo-admiralicji-floty-handlowej-czyli.html
https://ligaswiatavideo.wordpress.com/2017/04/20/prawo-morskie-i-panstwo-handlowe/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/06/21/szamanska-wladza-nad-ludem-czyli-przekroczenie-idei-personalnosci/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/01/13/bractwo-czarnoglowych/
9. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/03/31/poczatek-kontroli-spolecznej-czyli-szamanizm-filozoficzny-egoistow-zwanych-tyranami/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/06/21/szamanska-wladza-nad-ludem-czyli-przekroczenie-idei-personalnosci/
https://dydymuswojciech.wordpress.com/2019/01/29/szamanskie-plagiaty-i-konstrukty-ideologiczne-kontrolujace-ciemne-spoleczenstwo/
10. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/09/04/logos-czyli-tozsamosc-i-jej-dekonstrukcja/
11. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/10/23/kim-jest-krol-i-czym-jest-panstwo/
12. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/01/15/klin-czyli-budowanie-i-niszczenie-lukow-mostow-za-pomoca-wiecznej-ideologii-podzialu/
13. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/06/24/2014-czas-budowy-waru/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/08/25/czym-jest-ziemia/
14. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/10/09/watykan-czyli-kult-kontroli-plodnosci-niewolnikow/
15. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/04/24/alegorie-czasu-chronos-aion-uroboros-i-caerus/
16. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/11/15/cos-o-czym-nie-wiesz-a-tworzy-rozne-oblicza-ciebie-czyli-zagadka-ciemnej-niewidzialnej-warstwy-wszechswiata/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/09/17/tajemnica-pierscienia/
17. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/05/06/masonska-ceremonia-mistrzowska/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/05/07/trzydziesci-trzy-i-co-dalej/
18. https://wojciechdydymus.wordpress.com/2019/11/27/jazn-personalna-i-dekonstrukcja/
19. https://dydymuscytaty.wordpress.com/2016/05/12/duchy-i-aktywnosc-paranormalna/
20. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2017/07/06/roznica-miedzy-tradycja-a-tozsamoscia-oraz-postscriptum/
21. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/01/21/kim-jest-moj-lud/
22. https://panlogika.wordpress.com/2018/09/14/baju-baju-juz-nie-bedziesz-w-raju-czyli-polityka-poprawnosci-politycznej-kontra/
23. https://wojciechdydymski-cytaty.blogspot.com/2017/03/theatron-i-tryptyk-czyli-zycie-zwane.html
24. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/09/20/cymantyka-i-mistyka-dla-zaawansowanych-czyli-czym-jest-jezyk-dzwiek-rozdzka-berlo-fletnia-pana/
25. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/10/26/dowod-na-istnienie-boga-personalnego/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/01/22/dajjal-dom-zapomnienia-bractwo-dziewieciu-czyli-ideologia-podzialu-gog-i-magog/
26. https://ligaswiata.blogspot.com/2016/07/czym-jest-rzad-czyli-budowa-lozy.html
27. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/11/15/cos-o-czym-nie-wiesz-a-tworzy-rozne-oblicza-ciebie-czyli-zagadka-ciemnej-niewidzialnej-warstwy-wszechswiata/
28. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/02/25/swiadomy-sen-i-spojrzenie-na-nasz-dom/
29. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/12/10/ludzie-i-lucyfer-czyli-droga-wyboru/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/01/08/swieto-tryptyku-czyli-dualizm-klamstwa/
30. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/06/17/czym-jest-futbol/
31. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/12/18/przejecie-wewnetrznego-glosu/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/08/14/czaszka/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/02/08/kreacja-szescianu-czyli-jak-okrasc-i-zniewolic-czlowieczenstwo/
32. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/12/21/badz-zywy-jak-drzewo-czyli-dlaczego-nalezy-odwracac-pentagram/
33. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/12/20/saturn-satan-santa-niebezpieczna-prawda-o-swietach/
34. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/01/08/swieto-tryptyku-czyli-dualizm-klamstwa/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/08/22/wrota/
https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/08/14/czaszka/
35. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/12/11/meva-i-archonty/
36. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/01/15/klin-czyli-budowanie-i-niszczenie-lukow-mostow-za-pomoca-wiecznej-ideologii-podzialu/